19 เมษายน 2546 11:33 น.
แนทตี้..
ฝากคิดถึง พาดผ่านฟ้า คราคิมหันต์
ตะวันรอน สาดแสงอ่อน ให้ร้อนหนาว
คงคิดถึง ผ่านเดือนเด่น เช่นทุกคราว
แล้วเธอเล่าหลับสบายไหมใต้ผืนดาว
คงเฝ้าถามเธอคนนี้สบายดีไหม
เจ็บไข้หรือเปล่ายามที่เราห่างหาย
นับดวงดาวคือแววตาฉันเฝ้าห่วงใย
และคงส่องไปใกล้เธอตลอดเวลา
กระซิบฟ้าโอบเธออุ่นละมุนฝัน
ฝากตะวันห่มเธอไว้อย่าให้หนาว
วอนสายลมรำเพยใกล้ในทุกคราว
ยามร้อนหนาวยังมีฉันนั้นส่งใจ
เมื่อยามใดที่ใจเธอคิดถึงฉัน
จงหลับตาพลันแล้วฉันจะอยู่ใกล้
หอบจริงใจมาท่วมท้นล้นรำพัน
มาเพื่อจะเอ่ยคำนั้น ฉันก็คิดถึงเธอ ฯ
13 เมษายน 2546 12:07 น.
แนทตี้..
ฟ้าของฉันเพริศพรายหลากหลายสี
ทุกเฉดมีความหมายใคร่ชวนฝัน
รุ้งแห่งรักประดับไว้หมายสื่อกัน
เพียงทุกวันเธอมองมาฟ้าเดียวกัน
รุ้งสีขาวนั้นรักพราวใสบริสุทธิ์
สะอาดผ่องผุดดุจใยนิ่มขาว
ด้วยรักคือรักไม่หวังเธอแทน
ด้วยไม่หมายแม้นรักตอบกลับมา
รุ้งสีแดงแฝงใจหมายรักแน่
เกี่ยวมั่นแท้แน่ใจไม่หน่ายหนี
รักเธอฉันหมายอยู่คู่ชีพมี
ตราบสิ้นนี้มิเรรวนป่วนใจเธอ
รุ้งสีชมพูดังคู่รักหวาน
โลกช่างตระการซาบซ่านสดใส
รักเธอรักฉันผูกพันสายใย
รักแรกซึ้งใจให้ชื่นฤดี
รุ้งสีฟ้าพาใจไหวเริงร่า
ร่วมกันจับเจ้าหัวใจระบายสี
แต่งแต้มสุขสนุกสันต์กันมากมี
โค้งฟ้านี้ระบายฝันกันสองเรา
รุ้งสีเหลืองเรืองรองส่องทาบฟ้า
มิตรภาพไม่ลับลาเมื่อฟ้าหาย
จะขออยู่มอบแรงฝันจงมั่นใจ
ตราบชีพวายยังอยู่เคียงเพียงเพื่อนเธอ
ด้วยรุ้งแห่งรักฉันนั้นมอบให้
ขอเธอคนดีที่รักอย่าหวั่นไหว
หนึ่งสายรุ้งฉันซ่อนหนึ่งความนัย
สำคัญคือใจสองเราตรงกัน ฯ
12 เมษายน 2546 20:44 น.
แนทตี้..
กาลเวลาหมุนเปลี่ยนเวียนรินไหล
กระแสน้ำแห่งดวงใจไม่หน่ายหรือ
มุ่งลัดเลาะแก่งโขดหินยังถิ่นไพร
มีบ้างไหมใจเจ้าพ้อท้อพังภินท์
ยามเยือนยินถิ่นแดนใดให้ตะหนัก
อย่าริรักมอบให้ใครเพียงใจเผลอ
พรหมลิขิตบันดาลฉันมาพบเธอ
หวังถักทอมิตรภาพตราบปลายทาง
เพียงละทิ้งสิ่งกรีดใจในความหลัง
มุ่งรินหลั่งทางข้างหน้าไม่หวั่นไหว
อุปสรรคคงกั้นขวางทางที่ไป
แต่มิกั้นสายสัมพันธ์ให้ห่างกัน
สองมือแนบชิดวักตักสายน้ำ
เป็นพยานผสานใจว่ายังมั่น
ห้วงแผ่นฟ้าครอบคุ้งน้ำสุดลำธาร
ทุกคืนวันฉันหลั่งรินไม่สิ้นเธอ ฯ
12 เมษายน 2546 20:38 น.
แนทตี้..
สลัดกายคลายผ้าห่มชมอรุณรุ่ง
ณ ขอบรุ้งทอประกายฉาบฉายแสง
อาทิตย์ลัดตัดขอบฟ้านภาแดง
เหมือนดังแกล้งเร่งวันใหม่ได้มาเยือน
เปิดหน้าต่างทักน้ำค้างกลางยอดหญ้า
โบกมือลาเหล่าวิหคโผผกผิน
เจ้าจากถิ่นบินข้ามฟ้าจรหากิน
อาทิตย์ลับคงคืนกลับพำนักนอน
มวลบุปผาดารดาษสะบัดโบก
ลมกรรโชกเอนไหวไปตามกระแส
สรรพสิ่งคงเช่นนั้นหวั่นปรวนแปร
มีบ้างไหมที่แน่วแน่แม้แต่ใจ
เสียงไก่ขันบอกเวลาว่าสายแล้ว
แก้วจําเรียงเสียงเจื้อยแจ้วดังแว่วหวาน
ต่างลัดเลาะเสาะอาหารดังเช่นวาน
ดำรงอยู่เฉกเช่นนั้นไม่ผันแปร
แลย้อนดูมนุษย์เราเฝ้าเสาะหา
สิ่งใดเล่ายังเฝ้าครวญว่าขาดหาย
บางครั้งเจ็บบ้างก็ท้อเจียนวางวาย
ทุกสิ่งไซร้ใจเราเองประหารใจ ฯ
26 มีนาคม 2546 11:15 น.
แนทตี้..
หล่นหายไปกับใครในวันก่อน
หัวใจอ่อนอ่อน ขี้อ้อน อ่อนไหว
หัวใจแย่แย่ ขี้แย เอาแต่ใจ
วอนใครเก็บได้ช่วยส่งคืนฉันที
ไม่มีรางวัลจะมอบหรือขอบใจ
มีแต่หัวใจดวงนี้ให้เป็นของแถม
หัวใจแย่แย่ แต่ซื่อซื่อ แกมขี้งอน
ซ่อนตะกอนความรักเข้มเต็มหัวใจ
ประกาศหาหัวใจรีบด่วนด่วน
คลื่นความคิดถึงเริ่มเรรวนไม่ไหว
ไวรัสรัก เริ่มกร่อนเกาะ เซาะกินใจ
เจียนจะเหลือเพียงกายไร้วิญญาณ
พลเมืองร้าย ใครเก็บได้ ช่วยฉันหน่อย
เจ้าของหัวใจยังคงยืนคอยอยู่ที่นี่
เฝ้ามองหาเธอหน้าเศร้าใจลอยลอย
ใจละห้อยคอยหัวใจที่เธอชนหล่นหายไปฯ
หน้าส่วนตัว
984
