4 ตุลาคม 2545 23:34 น.
แพรวา
เธอจับมือฉันไว้ในความฝัน
ยิ้มเธอหวาน .. ยิ่งกว่าตะวันในตอนเช้า
แต่แววตาสะท้อนเงาของเรื่องราว
เสียงสายลมกำลังบอกเล่า ความร้าวใจ
ความอบอุ่นอบอวลอยู่ในมือ
แต่แววตากำลังจะสื่อว่าหวั่นไหว
มือยังอุ่นเหมือนเก่าแต่กลับเยือกหนาวถึงข้างใน
ความเงียบไม่ได้สื่ออะไร แล้วในที่สุดเธอก็พูดมา
หูอื้ออึงไปไม่ได้ยินเสียง
คล้ายหัวใจแตกเป็นเสี่ยง ไม่รู้สึกรู้สา
อาจฟังคล้ายไม่เข้าใจ แต่จับได้ว่าเธอต้องการไปและขอลา
กริ๊ง......สะดุ้งตื่นเพราะเสียงนาฬิกา
เฮ้อ... ฝันถึงเรื่องที่ผ่านมา..อีกแล้วเรา
1 ตุลาคม 2545 13:34 น.
แพรวา
ถ้าการอยู่อย่างไม่มีฉันทำให้เธอสบายใจ
ฉันจะเป็นแค่คนไกล ไม่มีอิทธิพลอะไรทั้งนั้น
จะเดินกลับทางเก่า ก่อนเราจะพบ จะผูกพัน
ไม่เคียดแค้นรับประกัน
ถือว่า นิ้วไหนเน่า ก็ตัดนิ้วนั้น ยอมพิการ..
หน้าส่วนตัว
1623
