
รักเธอนั้นที่เห็นเป็นแบบไหน
ว่างเว้นไกลเกินใจจะมองหา
ใกล้เพียงใดเหมือนใจไกลลิบตา
ช่างเหว่หว้าวูบมาแล้วจากกัน
รักฉันนั้นไม่ต้องมีการมองเห็น
ใจยังเป็น คงเต้นไม่เปลี่ยนผัน
แต่มันเริ่มอ้างว้างไม่ว่างวัน
เธอและฉันเรานั้นเริ่มห่างลา
เวลานั้นพรากฉันไปจากเธอ
ตอนฉันเพ้อ ไร้เธอแม้มองหา
ยามฉันเศร้า ไร้เธอมาเยียวยา
เพราะเราว่างต่างเวลาจึงล้าใจ
เมื่อเราต่างต้องการต่างบางสิ่ง
เมื่อความจิงเราต้องการเส้นทางใหม่
จะดื้อดึงฝืนกันรั้งเยื่อใย
ไม่ก็ใครต้องปวดใจเพราะไร้ทาง.. ..