3 มกราคม 2546 22:14 น.
แม่มดน้อยค่ะ
กลายเป็นผู้หญิงงี่เง่า
ผู้หญิงโง่เขลาและน่าขำ
น่าสมเพชตัวเองกับทุกการกระทำ
คิดไปเองฝ่ายเดียวลำพัง. .ว่าเขาจริงใจ
สมควรแล้วกับน้ำตาเปื้อนแก้ม
ที่ได้แถมมาในความหวั่นไหว
ไว้ใจใครง่ายก็สมแล้วที่ต้องปวดใจ
ในเมื่อพาตัวเองเข้าไปใกล้แล้วจะโทษใครเมื่อใจพัง
ขอบคุณสำหรับเจ้าของบทเรียน
ที่ปรับเปลี่ยนความรักเป็นความผิดหวัง
ฉันยอมเป็นฝ่ายเดินออกไปเพียงลำพัง
เธอจะได้ไม่เสียเวลาชั่งใจภายหลัง. . .เพื่อเลือกใคร
ขอบคุณสำหรับผ้าเช็ดหน้า
ที่เธอยื่นมือมาเก็บซับความหวั่นไหว
พอเถอะ. . .เธอไม่จำเป็นต้องเสียใจ
เก็บความหวังดีเหล่านั้นไว้. . .ถ้าเพียงแค่เธอแสร้งทำ
หน้าส่วนตัว
1555
