30 เมษายน 2546 01:30 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ทุกครั้งที่ฝนโปรย
รู้ไหมว่าเธอขโมยความคิดถึงไปจากฉัน
ทุกครั้งที่ท้องฟ้าดูเงียบงัน
รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงเธอ
ทุกครั้งที่แหงนมองดาว
รู้ไหมว่ามีเรื่องราวเธอเสมอ
และทุกๆครั้งที่ฉันอยู่ใกล้เธอ
รู้ไหมว่า. . .ฉันเผลอ. . .รักเธอไปไม่รู้ตัว
29 เมษายน 2546 04:17 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ฉั น ค ง คิ ด ถึ ง เ ธ อ ไ ด้ ไ ม่ เ ท่ า ฟ้ า
ใ ห้ แ ค ร์ เ ธ อ ทุ ก เ ว ล า ค ง ไ ม่ ไ ห ว
ค ง ไ ม่ ต า ม หึ ง ห ว ง ใ น ทุ ก ที่ ที่ เ ธ อ ไ ป
แ ต่ ฉั น ยั ง มั่ น ใ จ. . .จ ะ ค ง รั ก นี้ ไ ว้ เ พี ย ง เ ธ อ
28 เมษายน 2546 02:52 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ขอโทษ. . .ถ้าฉันมอบความเหว่ว้าให้
ทำเธอให้หวั่นไหวและเหน็บหนาว
กับความเฉยชาที่เผลอไผลในบางคราว
ไม่ส่งข่าว ไม่มีเรื่องราวระหว่างเรา
อะไรกันกำลังเกิดขึ้นกับฉัน
เหลือแค่ความเงียบงันและวันเหงา
ไม่ได้เบื่อหน่ายกับรักมากมายของเรา
แต่รักกลับบางเบาได้อย่างไร. . .ไม่เข้าใจ
24 เมษายน 2546 01:21 น.
แม่มดน้อยค่ะ
หากคืนนี้มีคนร้องไห้
เธอจะรู้ไหมว่าอะไรคือเหตุผล
คงไม่ใช่เพราะน้ำตาหรอกนะที่ซุกซน
แต่รินไหลเพราะคนหนึ่งคนที่เฉยชา
พยายามปิดบังใคร ๆ
ฝืนยิ้มไว้ให้เห็นยังเริงร่า
ก้มหน้าเก็บซับหยดน้ำตา
ร้องไห้ช้า ๆ สะอื้นไหวภายในใจ
คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้าย
ที่ฉันจะเสียน้ำตามากมายให้รินไหล
ในวันพรุ่งนี้และวันต่อ ๆ ไป
เธอจะไม่ได้ยินเสียงสะอื้นไห้ในค่ำคืน
-------------------------------------------------------
23 เมษายน 2546 17:45 น.
แม่มดน้อยค่ะ
นั่งกอดเข่าอยู่กลางทุ่งหญ้า
แหงนหน้ามองฟ้าดวงดาวยังคงสุกใส
นานแล้วนะที่ฉันไม่ได้คิดถึงใคร
มองฟ้าลำพังทีไรต้องเผลอใจคิดถึงเธอ
ยิ้มให้กับแสงดาว
แม้อากาศเหน็บหนาวยังอบอุ่นใจอยู่เสมอ
กระซิบแสงจันทร์. .วานไถ่ถามถึงใจเธอ
ในวันไม่พบเจอ เธอมีใครใกล้ใจแล้วหรือยัง
เก็บดอกหญ้าใส่ตะกร้าใบเก่า
ฉันไม่เคยเหงาไม่เคยท้อแท้หมดหวัง
รอเธอได้แม้จะเคยร้องไห้อยู่ลำพัง
ยังมีรักที่คงมั่นมอบให้เธอไม่เปลี่ยนแปลง
T-T-T- -T-T-T
T-TT-TT-T-T-TT-TT-T
T-TT-TT-TT-TT-TT-T
T-TT-TT-T-TT-T
T-T-T-T-T
T-T
หน้าส่วนตัว
914
