22 สิงหาคม 2545 21:33 น.
แอ็ปเปิ้ล
ในนาทีที่เธอได้จากไป
ฉันเหลือเพียงลมหายใจที่เหว่ว้า
สิ่งที่มีค่า..เวลานี้เหลือเพียงน้ำตา
กับคำสัญญาที่ถูกกลืนหายไปกับ..คำลา..เท่านั้นเอง
หากพรุ่งนี้ฉันไม่มีเธออยู่
หมดหัวใจจะกอบเก็บมาเพื่อเจอและบอกว่า
ฉันเก็บเธอไว้ในร่องรอยอบอุ่นของน้ำตา
ฉันเก็บความรักที่มากค่าในหัวใจที่ศรัทธาเพียงเธอ
โบกมือลาอย่างช้า ๆ
แหงนหน้ามองฟ้ากลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
แสงดาวโรยตัวหม่น..ฉันจวนจะขาดใจ
พอเธอเดินไป...น้ำตาก็ไหลหลั่งริน
อยากมองเธอให้นาน...นานกว่านี้
เก็บทุกเวลานาทีก่อนสายลมร้าวฤดีจะพัดพร่าง
ส่งยิ้มเศร้า ๆ กลบเกลื่อนความเหงาให้เจือจาง
คำพูดสุดท้ายของคนอ้างว้าง...คิดถึงฉันบ้างนะ..คนห่างไกล
20 สิงหาคม 2545 18:31 น.
แอ็ปเปิ้ล
หัวใจเธอกว้างใหญ่แค่ไหนหนอ
รักของฉันจึงเติมไม่พอ..ไม่จบสิ้น
หรือเธอตีค่าความรักเป็นเพียงแค่เศษดิน
หัวใจเธอก็เหมือน..ก้อนหิน ที่ยากจะเข้าถึง
กี่หยดน้ำตาที่รินไหล
จะยอมปล่อยให้เป็นไปอยู่อย่างนั้น
จะต่อสู้กับคืนวันที่โหดร้ายและเงียบงัน
แม้จะไม่เหลือเธอให้ฝากฝัน..รักของฉันจะเดินทางต่อไป
บนกรวดหิน ขวากหนาม ทางวิบาก
ฉันรู้ว่ามันยากแต่ก็ยังเสี่ยงเข้ามาให้ได้
หากความรักต้องปะปนบนความเสียใจ
จะยอมให้ทุกหยดน้ำตาร้าวไหว
หากคนที่ทำร้าย..เป็นเธอ
20 สิงหาคม 2545 18:29 น.
แอ็ปเปิ้ล
แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง
ทั้งรู้...ใจอ่อนแรงเกินทนไหว
ปากบอกว่าไม่เป็นไร
แต่หัวใจกับสั่นไหว..จมน้ำตา
ข่มตาให้หลับไหล
แต่ไม่อาจข่มใจไม่ให้ใฝ่หา
ทุกอย่างที่เป็นฉันแม้เธอมองว่าไร้ค่า
จึงทำร้ายกันด้วยคำว่า..ลา
แต่ฉันจะใช้ทุกหยดน้ำตาแทนคำว่า..รักเธอ
20 สิงหาคม 2545 18:16 น.
แอ็ปเปิ้ล
เบื่อบทเพลงที่พร่ำบอกว่ารักกัน
ไม่อยากได้ยิน คำว่า เธอฉันและเราสอง
อยากปิดหู ปิดตา ไม่รู้ไม่เห็น ไม่อยากมอง
ไม่อยากทนฟังเสียงหัวใจร่ำร้องเรียกหาเธอ
บทเพลงรักฟังแล้วไม่อินตาม
อย่าไต่ถาม..เพราะชีวิต ไม่เป็นอย่างนั้น
บทเพลงช้ำ..ฟังแล้วถึงเข้ากัน
ความรักของฉันคู่ควรกับเพลงช้ำ..นั่นแหละดี
เดียวดาย อ้างว้าง ว่างเปล่า
ฉันคนเก่า เค้าคนใหม่ เธอคนนี้
มีสองทางเดิน...จูงมือเค้าไปเถอะคนดี
ส่วนฉันคนนี้จะอยู่ฟังเพลงช้ำ ๆ ให้มันสาใจ
20 สิงหาคม 2545 17:57 น.
แอ็ปเปิ้ล
ผืนฟ้าสีเทาดูเคว้งคว้าง
หยดน้ำค้าง..ไหลลงมาที่หน้าต่าง..หลังซาฝน
ความเงียบเหงาเกาะกินใจใครหนึ่งคน
ค่ำคืนแห่งความหมองหม่น..ฉันเปรียบเหมือนคนไม่มีที่ไป
กอดตัวเองกับความเหงา..แล้วร้องไห้
นั่งซุกตัวในมุมห้องอย่างเดียวดาย
ผ่อนลมหายใจอย่างไหวหวั่น
อ่อนล้าแล้วหัวใจ...ได้โปรดอย่าทำร้ายกัน
ฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะไปแข่งขัน..กับความร้าวรานของวันคืน
กลายเป็นคนอ่อนแอ
น้ำตายังไหลมาย้ำเตือนว่าพ่ายแพ้อยู่เสมอ
เวลานี้แม้แต่..ความห่วงใย..ยังไม่เคยได้ยินจากเธอ
สองมือของผู้หญิงหัวใจเซอ ๆ
ก็คงต้องเช็ดน้ำตาเอ่อ..ด้วยตัวเอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
707
