กิ่งไม้...กับการเดินทาง

แอ็ปเปิ้ล

ช่วงหนึ่งของเวลาแห่งความทุกข์
โลกเงียบงันเกินจะปลุกฟื้นคืนได้ใหม่
เข็มนาฬิกายังเคลื่อนผ่านหมุนเวียนไป
แต่หัวใจ..ฉันเหมือน...จะหยุดเดิน

บนหนทางที่ดูช่างเดียวดาย
เหลียวหาใครก็มีแต่จะห่างเหิน
เหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นบนทางเดิน
บางเบา  อ่อนแรง  ยากเกินจะสู้ไป

ความสุขสมที่เคยฝัน
ไม่อาจรู้ว่ามันมีจริงไหม
ชีวิตนี้ต้องเผชิญกับอะไร อีกเท่าใด
ถึงจะพบหนทางสว่างได้ในสักครา

อีกนานไหม...ที่ต้องร้องไห้
อีกกี่ครั้ง...ที่ต้องเดินผ่านผู้คนมากมายแต่เค้าไม่เห็นค่า
กี่ล้านคำ...เสียดแทงใจจนเจ็บชา
ได้แต่บอกตัวเองว่า....ให้อดทน

วันนี้ฉัน  ก้าวต่อไป ยังไม่ไหว
ขอบฟ้าไกล เมฆหมอกบัง ทางสับสน
หรือนี่คือละครฉากหนึ่งของชีวิตที่ทุกข์ทน
ทำคนหนึ่งคนให้เจ็บปวดจนเกือบตาย

หากขอบฟ้าไม่มีจริง
หวังเพียงข้างหน้ามีกิ่งไม้สักกิ่งไว้พักใจที่ร้าวไหว
ค่ำคืนรอนแรมไม่รู้ทิศทางที่จะไป
รอตะวันพ้นฟ้าวันใหม่...หัวใจคงออกเดินทางได้อีกครา