หน้าส่วนตัว
ใจเอ๋ย...เหม่อพลิ้วพลิ้ว...ละลิ่วหวาม
จินต์เอ๋ย...ร่ำพล่ามพล่าม...ขอชิดใกล้
เสียงเอ๋ย...แว่วไกลไกล...นั่นคือใคร
ใครเอ๋ย...มาใกล้ใกล้...ให้หวังเคียง
ฝนเอ๋ย...โปรยลิ่วลิ่ว...ปลิวเต็มฟ้า
ลมเอ๋ย...ใคร่ใคร่หา...คนส่งเสียง
สุขเอ๋ย...ไยรุมรุม...ให้เอนเอียง
รอนเอ๋ย...เลี่ยงเลี่ยงไป...อย่ามากราย
เพ้อเอ๋ย...พร่ำพร่ำคิด...หลงแต่ย้ำ
พิศเอ๋ย...คิดซ้ำซ้ำ...ไม่ขาดสาย
หวานเอ๋ย...ไยหวงหวง...ห่วงมากมาย
รักเอ๋ย...คิดคล้ายคล้าย...ได้เคียงกัน
ฝันเอ๋ย...ร่ำร่ำรอ...ไม่ยอมตื่น
ชื่นเอ๋ย...รอยรื่นรื่น...เหมือนสวรรค์
หวังเอ๋ย...ค่อยค่อยก่อ...รอผูกพัน
ห่วงเอ๋ย...ทุกทุกวัน...มีให้เธอ
2146
รักหรือเศร้าใคร่รู้กับความหมาย
เศษหัวใจจึงคล้ายไร้ซึ่งศีล
อ้างว่ารักพาโศกเป็นอาจิณ
ต้องตบตีให้ดิ้นเห็นศักดา
รักหรือหึงพาใจให้รับโศก
อ้างศักดิ์ศรีต้องโขกทุบทุกท่า
ทั้งเตะต่อยให้น่วมเชื่อศรัทธา
ให้รับศึกเจียนบ้ายามปะทะ
เพื่อศักดิ์ศรีต้องทุบตีคนรัก
เพื่อเป็นหลักว่าเก่งศิลปะ
ทั้งขึ้นเข่าเขย่าศอกไม่มีละ
ทุบจะจะเพื่อโชว์ศักดิ์ศรีดัง
เมื่อเธอช้ำโศกศัลย์อย่ารอช้า
ตามด้วยท่าศิขรทุ่มจั๋งจั๋ง
เธอจะหมอบศรัทธาร้องมิยั้ง
เหมือนคลุ้มคลั่งเชื่องเชื่อศักดิ์ศรีเรา...
เผลอเหม่อคิดสงสารรุ่มใจไหว
ข่าวคราวพาหมองไหม้จนจิตคิด
ใคร่ไถ่ถามคนชั่วสักนิดนิด
แค่แม่เผลอผิดบ้างไยนั่งชัง
เราเล่าหรือ?ไม่มีทุกข์-แก่-แย่
เรืองเรื่องเก่งไร้แพ้ได้ดังหวัง
คิดชิดชมสมดังไร้พลั้งยั้ง
ลองตรองก่อนชิงชังถึงมาดา
แม่แก่แล้วหลงลืมลูกก่นบ่น
จิตคิดผลักไสพ้นพล่ามด่าว่า
ใจไร้ห่วงแม่หมองคำวาจา
กราดสาดคำปวดปร่าหน้าเฉยเมย
กาลผ่านไปลูกเลวเลิกกลัวชั่ว
บาปนาบหัวทิ้งแม่ละเลยเฉย
หวังฝังแม่ทั้งเป็นสุดเอ่ยเปรย
ลูกถูกชั่วถมเกยกร่ำก้าวร้าว
แค่แม่แก่อ่อนแอทิ้งขว้างห่าง
ถูกลูกด่าถากถางก่นป่าวป่าว
ถ้าคราตนต้องแก่คิดคร่าวคราว
คนล้นบาปคงร้าวลุกลนวน...
more Goodnight Comments..here เพราะใจโลภในเงินของคนอื่น จึงหยิบยื่นความตายให้แก่เขา เหมือนว่าตนเก่งกล้าใหญ่มิเบา ดังเป็นข่าวน่าเศร้าให้รู้กัน สองหนุ่มสาวในข่าวที่โชคร้าย ให้ใจหายเมื่อรู้เรื่องโศกศัลย์ เพราะในกายพกเงินเกินหลักพัน จึงพาให้ชีพนั้นมรณา ในข่าวเล่ายามดึกตรงริมหาด คนชั่วกรู่ผงาดใกล้เข้าหา เมื่อชายหนุ่มส่งเงินให้ชักช้า ใจคนชั่วจึงบ้าเอาถึงตาย อาจประมาทมากกว่าจะใช่โง่ จึงแบกเงินเดินโก้ให้โจรก่าย ให้คนรู้พกเงินอยู่มากมาย พาคนชั่วกรายใกล้มาช่วงชิง แต่คนชั่วใจนั้นฤาจะสุข ในเมื่อทุกข์มาเกาะดังผีสิง ให้ทุกวันเหมือนบาปวิ่งพักพิง ตื่นผวาใกล้นิ่งหัวใจวาย...
บอกไม่ได้กับใจในรู้สึก ที่ชอบนึกร่ำลึกสักแต่เฝ้า มักกระซิบซ้ำสุขเล่าเบาเบา กับรบเร้าขอพบอีกสักครา กับกาลนานสานฝันหลายปีนัก ใจยังถักเสกสรรค์วุ่นวนหา ปลายสะพานเคยยืนเยี่ยมจันทรา ที่เคียงคาสะท้อนคือเงาตน รู้ทั้งรู้เราต่างเกินสร้างฝัน ยังพัวพันเลือกสรรสู่สับสน ส่งเสริมเหงามาแวะสู่กมล สงสารใจจำทนว่างเวิ้งว้าง สุขบนลานวาดฝันที่ร้าวสร้อย สยบคอยร้อยรอนรอมิสร่าง ดังตะวันสาดแสงส่องแวะวาง หวังแค่สร้างรอยคุ้นสู่หัวใจ ดึกสงัดมักทักคิดจนหลอน เงาสลอนของเหงาจึงรุมใกล้ เสียงหัวใจกระซิบส่งไปไกล อยากให้ใครเสือกไสช่วยไล่ที...
