26 มกราคม 2553 21:04 น.
โอ้ละหนอ
เวลา.....มันต้องใช้เวลา......
ที่จะหมุนกลับมาซึ่งความรัก.....
เธอยังอยู่ในห้วงของคนอกหัก
เธอที่รัก รู้ไหม ต้องใช้เวลา......
รัก.....เพียงแค่รัก......
ที่เราจักต้องฟันฝ่า.....
รักเธอ....รักเธอ..... นะแก้วตา
พังทลาย ลงเถิดหนา กำแพงใจ
หากเราย้อน กาลเวลา ไปด้วยกัน
เริ่มต้นนั้น ณ ที่ ตรงจุดไหน
ในห้วงของอดีตกาลเวลานั้นไซร้
ฉันจักไม่ให้เธอเสียใจเช่นนี้
ฉันยังรักเธอรักมากมายและเสียใจมาก
ที่ห้ำหั่นบั่นบากใจเธอจนป่นปี้
รักเธอ....รักเธอ.... นะ คนดี
อภัยให้ฉันคนนี้ได้ไหมเธอ
พยายาม....พยายาม....หน่อย นะที่รัก
ฉันรู้ว่า มันยากนัก มักจะเผลอ
คิดถึงยามเจ็บปวดที่เธอเคยเจอะเจอ
เธอโปรดลืมมันบ้างอย่างคนเคยรักกัน
วางหัวใจ....ไว้ที่ใจอีกได้ไหม......
จะไม่ให้เศร้าเสียใจอย่าได้หวั่น
คิดถึง ....คิดถึง....ที่เราเคยเข้าใจกัน
เชื่อเถิดนะว่าฉัน...... ยังรักเธอ
ใช่......ฉันเคยทำร้ายใจเธอย่อยยับ
มากมายเกินคณานับจนเธอเก้อ......
ฉันขอสัญญา....สัญญา......ไว้กับเธอ.....
นับแต่นี้.....จะรักเธอ.....มิรู้คลาย.......
25 มกราคม 2553 22:41 น.
โอ้ละหนอ
บนเส้นทางอันเหงาและเปล่าดาย
ที่เรียงรายเห็นอยู่เป็นคู่ฉัน
คือความเงียบเฉียบเย็นเป็นประกัน
ช่างน่าขันความเปลี่ยวเปล่า.....เศร้าหัวใจ
เจ็บลึกลึกนึกอนาถวาสนา
อนิจจาแต่ละวันน่าหวั่นไหว
ทางชีวิตลิขิตไว้ไม่มีใคร
ดูสิ้นไร้ไปเสียสิ้นทุกอินทรีย์
ทุกก้าวย่างทางที่เห็นเป็นทางเหงา
ช่างเงียบเศร้าร้าวใจไปทุกที่
แม้ท่ามกลางทิวาหรือราตรี
ก็ยังมีแต่ความเหงาและเปล่าดาย..........
25 มกราคม 2553 21:49 น.
โอ้ละหนอ
มีอนงค์น้องน้อยมาคอยถาม
อยากทราบความอยู่อย่างไรให้สุขี
ทุก ๆวันที่น้องอยู่กับสามี
เขาพร่ำบ่นจู้จี้น่ารำคาญ
จะหยิบจับอะไรให้ถูกด่า
อนิจจาน้องยาน่าสงสาร
พี่จะตอบน้องน้อยอย่าคอยนาน
เมื่อทราบสารก็จงทำให้หนำใจ
หนึ่งนั้นคือหูหนวกสะดวกไหม
สองนั้นไซร้ตาบอดยอดไฉน
สามนั้นคือให้น้องจงเป็นใบ้
สามอย่างไซร้ทำไปเถิดเกิดผลดี
ทั้งหูหนวกตาบอดและเป็นใบ้
เขาจะว่าเช่นไรให้หลีกหนี
ปล่อยให้เขาพล่ามไปนะคนดี
สามอย่างนี้แก้ปัญหาที่คาใจ
13 มกราคม 2553 23:31 น.
โอ้ละหนอ
โอ้ดึกดื่นคืนนี้พี่เหงานัก
สุดที่รักอยู่ไหนให้คิดถึง
รู้ไหมว่าพี่นี้พร่ำร่ำรำพึง
เฝ้าคนึงถึงนวลอยู่มิรู้วาย
เจ้าไปไหนไม่หวนกลับมารับขวัญ
ปล่อยพี่ครวญคร่ำอยู่มิรู้หาย
จนดึกดื่นค่อนคืนสะอื้นอาย
สวาทวายแล้วหรือเจ้าพี่เฝ้ารอ
13 มกราคม 2553 22:56 น.
โอ้ละหนอ
ฉันเดินทางมาเกินครึ่งของชีวิต
ทั้งถูกผิดฉันเผชิญมาเกินครึ่ง
ทุกวันนี้ฉันได้แต่รำพึง
นั่งนึกถึงความหลังเมื่อครั้งเยาว์
ผ่านหัวเราะร้องไห้นับไม่ถ้วน
ทุกอย่างล้วนผ่านไปคล้ายดังเขลา
สารพันปัญหาปัญญาเบา
โอ้ตัวเราผ่านชะตามานานนับ
ต่อแต่นี้ต่อไปคล้ายถอยหลัง
ไม่มีหวังใดใดให้ตระหนัก
เหลือเพียงเชิงตะกอนไว้นอนพัก
ที่ตระหนักคือเท่านี้แหละ.......ชีวิต
(อือ......เศร้า........)
หน้าส่วนตัว
1145
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟโอ้ละหนอ
