21 ธันวาคม 2550 06:13 น.
ใบคาน
จะเหลือคำอวยพร สักท่อนใหม
กับคนที่เธอ ทิ้งไว้ ที่ปลายฟ้า
ท่อนสุดท้าย ก็ได้ ให้บอกมา
เหลือจากเขา ก็ไม่ว่า อย่าข้ามไป
ถึงไม่เหลือเยื่อใย อาลัยหน่อย
อย่างน้อยน้อย ช่วงนั้น เคยฝันใฝ่
เคยปลื้มเธอ ปลี้มฉัน กันซึ้งใจ
เข้าปีใหม่ เปลี่ยนหน้า ไม่ว่ากัน
ส.ค.ส. ไม่ต้อง เดี๋ยวห้องแตก
แค่สอดแทรก เศษกระดาษ ที่วาดฝัน
เขียนอะไรก็ได้ ให้แบ่งปัน
เพราะว่าฉัน คนข้างหลัง ยังหวังดี
จะเหลือคำอวยพร สักท่อนใหม
กำลังใจ สั้นสั้น ในวันนี้
ต่อรอยยิ้ม เหงาซึ้ง อีกหนึ่งปี
อยากจะมี คำฝาก...จากใจเธอ
21 ธันวาคม 2550 05:40 น.
ใบคาน
จะอวยพร ใดได้ ให้รู้สึก
ตกผลึก นึกหวัง ได้ดังนั้น
กี่ราตรี ทิวา ที่ฝ่าฟัน
กลั้นน้ำตา ท้ามัน เหมือนมั่นใจ
รู้ว่าเธอ ทดท้อ ต่อแรงต้าน
รู้ว่าเธอ ซมซาน แต่หวานไว้
กัดฟันสู้ กู่ท้า ไม่อาลัย
เลือดตกใน ยิ้มแค่น แทนน้ำตา
ที่ผ่านมา ถือว่า เจียรไน
กลั่นเพทาย เม็ดใหม่ ให้สูงค่า
ไฟแดงแดง ตีดาบ คาบคมคา
ไม่ใช่เรื่องธรรมดา อย่าท้อเธอ
ก้าวข้างหน้า จะดี หรือจะร้าย
หากไม่ตาย ยืนอยู่ สู้เสมอ
จะอะไร ยินยอม พร้อมเจอะเจอ
น้ำตาเอ่อ ไม่เห็น จะเป็นไร
จะอวยพรไดได้ ให้รู้สึก
ให้สุขนึก สุขฝัน วันปีใหม่
มีพลัง แข็งแกร่ง มีแรงใจ
พรปีใหม่ รับไว้ ...ฉันให้เธอ
3 ธันวาคม 2550 08:49 น.
ใบคาน
ก้มลงกราบนาบตัก รัก...น่ะพ่อ
ถึงไม่พอ บุญคุณ ที่หนุนหัว
อยากบอกว่า ยังดี ที่รู้ตัว
ดีกว่าลูกบางตัว ทั่วแผ่นดิน
ไม่ได้เป็นแฟชั่น ของวันพ่อ
ที่เออออรักแท้ แค่ปล้อนปลิ้น
แต่ศรัทธา สูงค่า ไร้ราคิณ
น้อมดวงจิน กราบกราน สะท้านใจ
ตั้งแต่เกิด-ปัจจุบัน มั่นคงนัก
พ่อ แสนรัก เป็นทั้งครูผู้ยิ่งใหญ่
จะล้มลุกคุกคลานมีพาลภัย
ไม่มีใคร มีพ่อ ที่รอเรา
จะเจ็บป่วย สุดท้าย ตายกับพ่อ
จะทดท้อ พ่อช่วย ด้วยใดเล่า
แต่ตอนนี้ พ่อครับ ลูกอับเฉา
พ่ายแพ้เขา รักมันห่วย พ่อช่วยที
3 ธันวาคม 2550 05:39 น.
ใบคาน
ใช่...ฉันกับเขา เราเคยฝัน
ว่าจะเดินไปด้วยกัน ไม่หวั่นไหว
พร้อมจะฝ่าดงป่า พญาไพร
สัญญาใจ เหล่านั้น ฉันยังจำ
ใช่...แล้ววันหนึ่งซึ้งใจว่าไม่ใช่
เขามีใคร ต่อใคร ไม่เคยซ้ำ
สัญญาปากเปล่า เขาไม่ทำ
กลับร้องร่ำทวงถาม ตามสัญญา
ใช่...เธอคือคนแก้หน้ามาแทนที่
ทั้งที่ฉัน รู้ดี ไม่มีค่า
แต่สุดท้ายห้วงฝันวันเวลา
พิสูจน์ว่า เธอรัก และภักดี
ใช่...ฉันยอมรับ กับรักนั้น
และยืนยันสัญญา ว่าจากนี้
ด้วยดวงใจผูกพันธ์ที่ฉันมี
มอบให้เธอ..ทุกนาที..ที่หายใจ
หน้าส่วนตัว
1405
