22 มิถุนายน 2550 20:05 น.
ใบคาน
ตกลงเราเป็นอะไรกัน
รักรักงอนงอนกันทุกวัน มันใช่หรือ
ลิ้นกับฟันกระทบกัน กระนั้นฤๅ
จะยึดยื้อ ยังไง ไม่ชัดเจน
บางวันดีผีเข้า เรารักกันซะ
บ้างคิดเอาชนะ ไม่ละเว้น
ยกพสุธาด่ากันเช้ายันเย็น
เหมือนไม่เห็นรักเราแต่เก่ามา
บางวันงอนอ้อนกัน ตะวันร่วง
ลำเลิกทวงสาบานระรานฟ้า
ไหนว่ารัก ถามย้ำคำสัญญา
ทำหน้าตาบูดบึ้ง ขึ้งโกรธกัน
สรุปว่าเรา รักกันใช่ใหม
ใช่-ไม่ใช่ ให้เธอบอกฉัน
บอกมาซิว่าเธอเพ้อรำพัน
เธอต้องยืนยัน ไม่งั้น ฉันไม่ยอม!
14 มิถุนายน 2550 13:35 น.
ใบคาน
เก็บหัวใจ กลับมา อย่าทิ้งไว้
ให้เธอย่ำ ทำลาย เสียดายบ้าง
เก็บคืนกลับ รับขวัญ วันปล่อยวาง
เก็บรักร้าง ราเลื่อน ให้เลีอนไป
กลับมาเป็น คนนี้ ที่อยากเป็น
ไม่มีรักเร้นเร้น เป็นคนใหม่
ไม่ต้องหวัง นั่งรอ ขอเป็นไท
อิสระ หัวใจ ไม่จองจำ
ให้หัวใจ ได้พัก รักร้าวร้าว
ผ่อนเรื่องราว เหล่านี้ ที่กระหน่ำ
ดึงหัวใจ ทุกข์ยาก จากหลุมดำ
บาดแผลช้ำ ฟื้นกลับ กับเวลา
เก็บหัวใจ กลับมา อย่าทิ้งไว้
ให้ใครเขาทำลาย มันไร้ค่า
ได้เตรียมใจ ใว้เผื่อเมื่อถึงครา
ให้ครั้งหน้าเจอผู้หญิง ที่จริงจัง !
9 มิถุนายน 2550 16:41 น.
ใบคาน
ทนอีกหน่อย ได้ไหม ใจเจ้าเอย
อย่าเพิ่งเลย ร้องให้ เก็บไว้ก่อน
อีกไม่นาน จะหาย คลายอาทร
เกือบถึงตอน สุดท้าย อย่าพ่ายแพ้
เขาเหยียดหยาม ข้ามเกียรติ อย่าเหยียดเขา
ในวันเก่า เขาดี กว่านี้แน่
เก็บส่วนดี เขาไว้ ใช้ดูแล
เค้าไม่แคร์ เราอย่าแคร์ ก็แค่นั้น
เขาทำลายศักดิ์ศรี ที่เราหวง
เค้าเดินควง ต่อหน้า อย่าไหวหวั่น
ไม่ละอายใจบ้างช่างเขาแล้วกัน
ทนอดกลั้น เถิดหนา อย่าร้อนรน
ถ้าโทรไปไม่รับสาย อย่าได้ว่า
ส่งข้อความ ไม่โทรมา อย่าไปสน
มันบ่งบอกถึงความหมายคนบางคน
มันมืดมน หมดไป เข้าใจยัง
คงไม่ต้องสานต่อ หนอความรัก
ขอหยุดพัก สักหน่อย ค่อยค่อยหวัง
ยังมีคน มากมาย แหมอายจัง!
มาปึงปัง สับสน เพราะคนคนเดียว
8 มิถุนายน 2550 13:03 น.
ใบคาน
ไม่เป็นไร ไม่แคร์ ไม่แลเห็น
ไม่จำเป็น ที่ฉันต้องหวั่นไหว
ตลอดมาเธอแย่ เอาแต่ใจ
จบจบไป ดีเหมือนกัน ฉันได้พัก
เหนื่อยกับเธอเสียหน้า มาพอแล้ว
ไม่ใช่แมว เชื่องเชื่อ ไม่กลัวหัก
ว่ารักเธอใช่ใหม "ใช่ฉันรัก"
ทนจมปรัก อารมย์ ขมมาพอ
เอาแต่ใจ ไม่แคร์ แต่สับปรับ
ไม่ยอมรับ เช้าเย็น ต้องเป็นต่อ
ไร้เหตุผล ดื้นด้าน สัญดานมอ
ทนง้อนง้อ กลับเห็น เป็นรำคาญ
อยากจะบอกศักดิ์ศรี คนมีอยู่
มาควงคู่ ยิ้มร่า ช่างกล้าหาญ
ฉันทำได้ แต่ใจ ไร้สันดาน
ให้หน้าด้าน ขออภัย ทำไม่เป็น!
8 มิถุนายน 2550 12:09 น.
ใบคาน
พยายาม ตามง้อ ก็พอได้
แต่สุดท้าย เธอแน่ ไม่แคร์ฉัน
เพียงลมปาก สับปรับ ยิ่งนับวัน
เธอแค่คุย ไปงั้นงั้น มันปากไป
ก็เลิกลา อย่างว่า ไม่น่าง้อ
คิดแล้วท้อ เชิงชาย อายถึงไหน
เธอแกล้งเพ้อ เออออ เหมือนพอใจ
ที่ไหนได้ กลับกลาย เป็นลมลวง
เธอตัดแล้วตัดได้ ไม่ไว้หน้า
ที่ผ่านมา ทำแคร์ แค่แกล้งห่วง
ไม่ถนอม สักนิด มิตรเคยควง
ฉันเฝ้าทวงสัญญาเหมือนบ้าบอ
เอาเถอะ ยามขาด ก็บาดเจ็บ
ไม่ขอเก็บ รักเก่า อีกแล้วหนอ
ตัดตรงนี้ เจ็บตรงนี้ ทีเดียวพอ
จะไม่ง้อ ไม่คบ จบจบไป!
หน้าส่วนตัว
915
