31 สิงหาคม 2544 08:00 น.
ใบไม้
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิต
เพื่อครุ่นคิดพิชิตฝัน
ฉันลืมปีลืมเดือนลืมวัน
เพียงมุ่งมั่นคว้าฝันพราว
ฉันลืมผู้คนเคยเคียงข้าง
ก็ไม่อ้างว้างปวดร้าว
ฉันรักจะมองฟ้ามองดาว
ทุกคราวราวฝันนั้นมี
ก้าวหน้าฉันก้าวเพียงในฝัน
เพิ่งรู้เรื่องนั้นวันนี้
ฉันลืมฉันหลงตรงฝันดี
ความจริงลี้ร้างกลางทาง
แท้จริงตัวฉันแค่นักฝัน
ผู้ปั้นฝันสวยพรายพร่าง
เพิ่งรู้เมื่อลมเหลือเบาบาง
ชีวิตจะร้างสิ้นลม.
31 สิงหาคม 2544 07:31 น.
ใบไม้
เด็กนักเด็กน้อย
รักร้อยความฝัน
จะเก็บอาทิตย์เก็บจันทร์
รุ้งสีสันจะเก็บไป
เด็กน้อยเด็กนัก
รู้จักเพียงความใส
ความขุ่นไม่คุ้นใจ
โลกกว้างใหญ่ใบนิดเดียว
เด็กนักเด็กน้อย
ค่อย-ค่อยร้อยจันทร์เสี้ยว
ร้อยดาวร้อยรุ้งเรียว
เมื่อฝันเปรี้ยวจะรู้เอง.
31 สิงหาคม 2544 07:18 น.
ใบไม้
ไปเถิดไป...
ตั้งใจเรียนรู้ชีวิต
ไปดูให้รู้ถูกผิด
คือสิทธิเธอพึงมี
โลกกว้างค่อยย่างค่อยก้าว
เหน็บหนาวร้าวร้อนอย่าหนี
วันใดรู้จักรักดี
กลับมาตรงนี้ยังคอย.
31 สิงหาคม 2544 07:02 น.
ใบไม้
"เมื่อมีพบก็มีพราก"
ช่างลำบากจากตรงนี้
จำใจขอลาที
ด้วยทฤษฎีที่ยืนยัน
ลาก่อน-ลาก่อน
จำใจจรทอนความฝัน
ลาก่อนลาแล้วคนผูกพัน
วันหนึ่งจะพบกันฉันสัญญา
ลาก่อน-ลาก่อน
ตะวันรอนไม่รอนค่า
วันหนึ่งพบฝันจะกลับมา
ชดใช้ช่วงเวลาที่หายไป.
29 สิงหาคม 2544 00:54 น.
ใบไม้
เราจากกันมาก่อนหน้านี้
เพื่อสานฝันที่เรามีที่เราใฝ่
แต่พรุ่งนี้เราจะจากกันแสนไกล
โดยไม่รู้วันใดจะพบกัน
ในความทรงจำวันคืนเก่า-เก่า
จะยังมีเราอยู่ในเงาฝัน
เพื่อนเอยด้วยรักและผูกพัน
มีน้ำตาเพียงเท่านั้นวันอำลา
จะคิดถึงเสมอ-เสมอ
ในวันที่เธอจากไกลไปครึ่งฟ้า
รู้ไว้..ห่วงใยจริงใจเสมอมา
และรู้ไว้ด้วยว่าเสมอไป
(จีน)ไจ้เจี้ยนหว่อเตอเสี่ยวเผิงโหย่ว
มั่นชวี่มั่นโจ่วหน่าม่งไหล
อิ๊โจ๋ว-อิ๊โจ่ว เต้าม่งจู้ไจ้
หว่อไหซื่อหนี่เตอเผิงโหย่ว.
หน้าส่วนตัว
920
