23 กันยายน 2544 06:14 น.
ใบไม้
ดาวหล่นเป็นฝนฟ้า
งามตาฟ้างามยิ่ง
สีแรงแสงงามจริง
พร่าพริ้งพริ้มพราวพราย
หล่ยร่วงจากห้วงฟ้า
ดังฝนห่าพาใจหาย
ดาวเรื่องรองทองกระจาย
วาระท้ายคล้ายจบลง
ฟ้ารุ่งพรุ่งนี้เช้า
คงเพียงเงาฝุ่นดาวผง
ทิ้งร่องรอยความยืนยง
งามบรรจงคงเคยงาม
หมดแล้วดาวหมดฟ้า
หมดเวลาฟ้าอร่าม
ค่ำคืนผืนฟ้าคราม
คงเพียงยามความมืดมน
ฝันเฟื่องกี่เรื่องราว
ถึงคราคราวดาวฝันหล่น
ลงเรี่ยวแรงกี่อดทน
แหลกเป็นฝนหล่นลงใจ.
19 กันยายน 2544 07:53 น.
ใบไม้
หอบน้ำใสจากใจจริงเอามาฝาก
แด่หนูผู้ลำบากยังยากไร้
ทุกสิ่งสื่อค่ามาจากใจ
ขอเธอจงรับไว้ด้วยยินดี
เพียงอิ่มท้องน้องจงเพียรรักเรียนรู้
ขยันดูขยันอ่านสานฝันสี
อย่าน้อยใจโชคชะตาฟ้าที่มี
ในวันนี้เพื่อวันหน้าจงฝ่าฟัน
เธออาจหวังฝังใจให้วันสุข
หวังพ้นทุกข์ที่รุกโรมโทรมความฝัน
หวังดวงดาวหวังชีวิตที่ครบครัน
หวังพบวันฝันพรายคว้าได้มา
หากวันนี้มีฝันจงฝันเถิด
ฝันบรรเจิดเฉิดฉายพรายคุณค่า
เพียงมีแรงจงโรมรันอย่ารอนลา
ก้าวช้าช้าฟ้าข้างหน้านั้นสวยงาม
จงมุมั่นมุ่งหน้าอย่าหวั่นไหว
กำลังใจจากผู้คนนั้นล้นหลาม
เฝ้ามองดูเด็กดีที่พยายาม
จงก้าวข้ามวันเวลาอย่าท้อใจ.
17 กันยายน 2544 07:04 น.
ใบไม้
ก่อเกิดความรัก
ในวัฏจักรของสายฝน
สายรุ้งได้ปรากฎตน
7 สีบนฟ้างดงาม
ด้วยลำแสงแห่งตะวัน
7 สีจึงสีสันแสงอร่าม
มิตรภาพอาบรักจึงเกิดตาม
ฟ้าครามงามด้วยรุ้ง ฝน ตะวัน.
17 กันยายน 2544 06:50 น.
ใบไม้
ยาวนานผ่านเวลา
ช่างช้าน่าเหนื่อยหน่าย
เพียงผืนภพกลบฝังกาย
สิ่งร้าย-ร้ายคงหายไป
หยุดคิดสักนิดก่อน
ผัดผ่อนใจอ่อนไหว
รับผิดชอบ...คำตอบใจ
สำนึกไว้ให้คิดยาว
คิดยาว-คิดสั้น
คิดหยุดวันอันร้อนหนาว
สู่ภพหน้าฟ้าสีพราว
เพียงบางคราวเพราะร้าวราน
โลกหน้าสีฟ้าใหม่
แน่ใจไหมว่าสีหวาน
หยุดคิด-คิดนานนาน
เพียงให้ผ่านจุดนั้นไป
ยังอยู่ต่อไปเถิด
หนึ่งกำเนิดนั้นยิ่งใหญ่
หนึ่งชีวิตสิทธิของใคร
จงอยู่ใช้สิทธิของตน
จงสนุกสุขในสิทธิ
ใช้ชีวิตด้วยสุขล้น
รับผิดชอบความเป็นคน
ฟ้าหลังฝนอดทนรอ.
17 กันยายน 2544 06:22 น.
ใบไม้
มองฟ้า...ว่างเปล่า
ไร้แม้เงาดาวพราวแสง
ไร้จุดหมาย อ่อนแรง
ล้าแล้ง ณ แห่งใจ
ไม่มีความฝัน
ความรู้สึกที่มีนั้นหวั่นไหว
ไม่มีจุดหมายจะไปอย่างไร
ทางไหนทิศไหนไม่รู้ทาง.
หน้าส่วนตัว
1585
