8 ตุลาคม 2551 19:45 น.
ไพรน้ำผึ้ง
เธอประทับกับบ่าตาเล็งหรี่
หันปลายชี้ที่หมายกลุ่มชายหญิง
ทีละนัดทีละนัดเธอผลัดยิง
ดุจผีสิงเวียนว่ายจากปลายปืน
รอยกระสุนกระทบเนื้อผ่านเสื้อผ้า
หลั่งเลือดทาพื้นถนนจนสุดฝืน
ร้าวกายาตาไม่เห็นเซ่นควันปืน
คลานสะอื้นปนปะทะเลควัน
รองเท้าหลุดกระจัดกระจายก่ายร่างล้ม
เลือดพร่างพรมเพียงใดใจไม่หวั่น
จะยืนหยัดทายท้าพลิกตาวัน
จะยึดมั่นเปิดโปงพวกโกงกิน
ทีละนัดทีละนัดซัดใส่ร่าง
วิถีทางปราบมิยั้งเหล่ากังฉิน
จะแตกกอทอระยับประดับดิน
เลือดหยาดรินไหลหยดยิ่งงดงาม
ก่อพลังพันธมิตรให้ลือเลื่อง
ให้รองเรืองเหลืองระบือลืออร่าม
แม้เธอถือปืนชูขู่คำราม
เรามิคร้ามแต่จะทนบนทางปืน
หน้าส่วนตัว
2124
