นิ้วทั้งห้าสามัคคีกันดียิ่งจะทำสิ่งใดสมอารมณ์หวังลาก จับ ถือ ยื้อยุค ฉุดประดังมากพลังแข็งแกร่งเรี่ยวแรงดีจวบวันหนึ่งถึงขั้นวันวิบัติทั้งห้าขัดใจกัน หันหน้าหนีต่างอวดเบ่งเก่งกล้าไม่อารีมิตรไมตรีมีนั้น สะบั้นลงนิ้วโป้งยกนิ้วโป้งท่าองอาจ"ข้าเก่งกาจกว่าใครใช่ผุยผง"นิ้วชี้ค้าน "ชี้สั่งได้ดั่งใจจงต้องฟันธงข้าแน่ไม่แพ้ใคร"นิ้วกลางโต้ "ข้าสูงใหญ่กว่าใครเพื่อนเป็นเสมือนจอมทัพ แม่ทัพใหญ่"นิ้วนางแย้ง "เพชรทองผ่องอำไพใครต่อใครสวมให้่ข้าหากำนัล"นิ้วก้อยอ้าง "ยามไหว้ใครนำหน้าก็ตัวข้านี่่ไงยิ่งใหญ่นั่น"ต่างทุ่มเถียงเอ็ดอึงบึ้งตึงกันตูด ยินพลัน ยิ้มเยาะหัวเราะกราว"เอ็งจะอ้างใครใหญ่ข้าไม่ว่าแต่เมื่อครา ขี้เปรอะ เลอะก้นขาวพวกเอ็งล้างให้ข้ามาทุกคราวพูดปาวปาวว่าเอ็งใหญ่ล้วนไม่จริง"แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้าอย่าประมาทถึงอำนาจล้นฟ้าเก่งกล้ายิ่งความตายเตือนสติมาว่าท้วงติง"ข้าไม่ทิ้งให้ใครข้าม พ้นความตาย"
โป้ง ชี้ กลาง นาง ก้อย ถ้อยอาศัยร่วมฤทัยสามัคคีกันดียิ่งจะกอปรกิจการใดไม่ประวิงต่างพึ่งพิงพบพ้องพี่น้องกันจะจับถือยื้อยุดฉุดกระชากเรี่ยวแรงมากสำเร็จเสร็จสิ่งสรรพ์จวบคราวหนึ่งถึงคราต้องจาบัลย์เกิดเหตุพลันว่าข้าเก่งกว่าใครนิ้วโป้งยกนิ้วโป้งตรงเด่อ้าง"ข้านี้ช่างยอดยิ่งต้องยิ่งใหญ่"นิ้วชี้ค้าน "ข้านี่ที่เกรียงไกรชี้สั่งได้เด็ดขาดอำนาจมี"นิ้วกลางโต้ "ข้าสูงใหญ่ใครก็รู้สองข้างสูอารักขาข้าเลยนี่"นิ้วนางเถียง "แหวนเพชรทองผ่องรุจีคนสวมที่นิ้วนางไง ข้าใหญ่จริง"นิ้วก้อยแย้ง "เข้าหาใครไหว้เข้าหาผู้นำหน้าข้านี่ไง ข้าใหญ่ยิ่ง"ต่างทุ่มเถียงบึ้งตึง ไม่พึ่งพิงละทอดทิ้งกิจการงานนานาจะจับถือยื้อยุดฉุดกระชากแรงไม่มากเหมือนเคยเลยหมดท่าเพราะขาดความสามัคคีเคยมีมาเรื่องนี้พาน่าคิดพินิจตรองไทยทุกภาคหากรักสมัครสมานจะทำการสิ่งใดไม่หม่นหมองมากพลังร่มเย็นเป็นสุขครองเลือดไม่นองพสุธาฆ่ากันเองสามัคคีคือธรรมอันล้ำเลิศเมื่อบังเกิดที่ไหนไม่โหรงเหรงจะเกื้อกูลอุ่นใจไม่วังเวงสุขครื้นเครงรู้รักสามัคคี
หน้าส่วนตัว
1887
