27 กุมภาพันธ์ 2547 14:29 น.
ไร้เงา
เธอคือความงดงาม
เธอคือปริศนา คำถาม ที่สงสัย
เธอคือกำลังใจ
เธอคือความฝันอันยิ่งใหญ่ที่มี
เธอคือสิ่งที่มีค่า อยู่ในสายตาของฉัน
เธอคือเพชรในเม็ดกรวดนับร้อยพัน
เธอคือเส้นใยที่ผูกพัน......หัวใจ
ไม่รุ้ว่าจะตอบแทนอย่างไร
ให้คุ้มค่ากับความห่วงใยที่ให้ฉัน
อยากให้รู้ว่าแค่น้อยนิดที่เธอให้มานั้น
ก็มากมายกว่าหมื่นพันของใครๆ
ไม่รู้จะเอาอะไรให้ตอบแทน
มีหัวใจที่หวงแหนใช้ได้ไหม
รับใว้เถอะนะไม่ต้องเกรงใจ
เพราะฉันเองก็อยากจะให้มาตั้งนาน
27 กุมภาพันธ์ 2547 14:19 น.
ไร้เงา
หากร้านขายของเก่า
มีเวลาเก่าๆมาขาย
เรื่องที่ผ่านมา......คงไม่เป็นแค่นิยาย
เรื่องเลวร้ายต่างๆคงไม่มี
ฉันจะขอซื้อเวลาเก่าๆ
มาลบเรือนความเหงาของวันนี้
กลับสู่ความทรงจำที่แสนดี
ที่มีพวกเพื่อนเราอยู่ด้วยกัน
แต่ร้านขายของเก่า
มีเพียงภาพความเหงาของตัวฉัน
เขาไม่ขายเวลาของคืนวัน
ที่ผ่านพ้น....มาแล้ว....ตลอดกาล.............................
27 กุมภาพันธ์ 2547 14:13 น.
ไร้เงา
ท่ามกลาง ผู้คนที่วุ่นวาย
ด้วยคนที่มากมาย และเสียงดังน่ารำคาญ
ใจฉันกลับเงียบงัน เงียบสงัดไม่น่าเชื่อ
มีเสียงดังที่จุนเจือ คือเสียงใจของฉันเอง
ไม่น่าเชื่อเลยใช่ไหม ที่ทำใจเป็นเงียบได้
ทั้งที่มีคนมากมาย กับเสียงต่างๆที่ชวนฟัง
แต่ใจฉันกลับรำคาญ กับเรืองราวที่เป็นอยู่
มันไม่เหงาถ้าแค่ดู ทางกลับกันไม่ต้องการ
มีสิ่งเดียวในใจฉัน ที่ต้องการในตอนนี้
สิ่งเดียวที่ในใจมี คิดถึงเธอมากที่สุด
8 กุมภาพันธ์ 2547 17:33 น.
ไร้เงา
ถึงตัวอยู่ ห่างใกล เกินไปหา
มิพบหน้า กันเลย ดังเคยเห็น
ก็อย่าเหมิน หมองซ้ำ ให้รำเค็ญ
......ยังเป็น สุดที่รัก โดยภักดี
5 กุมภาพันธ์ 2547 21:17 น.
ไร้เงา
ทุกคืนวัน ที่เปลี่ยวเหงา และอ้างว้าง
แค่มีเธอ ทุกอย่าง ก็สดใส
ในวันที่ ทุกอย่าง ดูโหดร้าย
แค่มีเธอ ก็สุขใจ แล้วคนดี
ทุกคืนวัน อยากมีเธอ อยู่กับฉัน
ให้ทุกอย่าง มีสีสรร กว่าตอนนี้
อยากจะบอก เธออีกครั้ง นะคนดี
คิดถึงเธอ รักเสมอ ทุกนาที
อยากให้เธอ อยู่ตรงนี้ อยู่ด้วยกัน
หน้าส่วนตัว
840
