3 พฤษภาคม 2547 21:35 น.
ไร้เงา
ความมืดสั่นไหวตามเปลวไฟ
เลือดไหลริน
แสวงหาความตาย
พระประสงค์ของพระเจ้าค่อยๆถูกกัดกร่อน
อยู่ในจิตสังหารสีดำดั่งพิษร้าย
ชีวิตคือ
สิ่งที่ถูกกำหนดให้ต้องต่อสู้หรือ...
ชีวิตคือ
สิ่งที่อยู่เพื่อพังพินาศวอดวายหรอ...
ดวงจันทร์ระยิบแสงในพายุหมุน
บนสมรภูมิกันดารกว้างใหญ่ไร้ช่องว่าง
ไม่มีคนใดที่รู้คำตอบนั้น...
3 พฤษภาคม 2547 21:09 น.
ไร้เงา
รันทดความเศร้า
กลัวความทุกข์ทรมาน
ท่ามกลางเวลาที่ใครคนหนึ่งไม่หยุดนิ่ง
ดอกไม้เพียงจะ
ทนทานความเศร้า
ต่อต้านความทุกข์ทรมาน
มองดูความเจ็บปวดของผืนแผ่นดิน
ในความผิดที่ใครคนหนึ่งไม่เหลียวหลังดู
ในความทรงจำที่ใครคนหนึ่งไม่หวนนึกถึง
ต้องแบกรับรอยแผลเล็กๆใว้
ดอกไม้เพียงจะ
หยุดยืนอยู่ตรงนั้น.........
3 พฤษภาคม 2547 20:47 น.
ไร้เงา
ผู้เงยหน้าและกรีดร้องเอ๋ย
จงชักดาบที่มีชื่อว่าความเกลียดชัง
สวมเกราะที่มีชื่อว่าความบ้าครั่ง
จงลุกขึ้นยืน
น้อมรับความสิ้นหวัง
เรียงร้อยความผิด
และร้องตะโกนต่อไป
สิ่งที่แสวงหาอยู่ที่นี่
ผู้ที่ก้มหน้าลงดินและหัวเราะเอ๋ย
จงประดับที่มีชื่อว่าการทำลาย
สยายปีกที่มีชื่อว่าความกลัว
จงมุ่งหน้าไป
บนหนทางแห่งความพินาศ
กอบโกยความผิด
ก้าวเดินต่อไป
สิ่งที่แสวงหาอยูที่นั้น
2 พฤษภาคม 2547 15:16 น.
ไร้เงา
แม้จะบ้าครั่งอย่างไร
เจ้าซึ่งท้าทายความมืดก็ยังมีกำลังใจต่อสู้
แม้จะโศกเศร้าอย่างไร
เจ้าผู้ซึ้งเดินทางไปสู่ความสิ้นหวังก็ติฉินโชคชะตา
เจ้าหลั่งเลือดต่อสู้
ด้วยไฟแค้นเดือดพล่านสุมอก...
เจ้าคุกเข่าเดิน
บนเส้นทางนรกที่มืดมิดและหนาวเย็นน่ากลัว...
ในเบื้องลึกที่พระเจ้าไม่สามารถช่วยเหลือได้...
แม้จะสว่างไสวอย่างไร
แต่เจ้าซึ่งปราถนานรกก็ต้องตีตรวนจิตใจ...
ข้าจะไม่ให้
พลังอำนาจแห่งวิญญาณเหนือคนอื่นๆ....
ข้าไม่ต้องการ
ตอบสนองความผิดมหันต์ที่ไร้การชดใช้................
หน้าส่วนตัว
1290
