20 มกราคม 2547 14:32 น.
ไร้ใจ
เธอบันจงพิมพ์...ถ่อยร้อยคำหวาน
เธอหว่านล้อมให้หลงไหล
ด้วยอักษร....ถ่อยคำรัก
เธอถักทอพิมพ์...อักษรส่งให้กัน
ด้วยใจคิดแค่เล่นเล่น
แต่คนรับกับหลงเพ้อ
หลงละเมอ....ว่าเธอรักจริง
แค่อักษรหนังสือ
ฉันนี้ก้อหลงละเมอ
หลงรักเธอจนแทบบ้า
ด้วยอักษรถ่อยคำหวาน
ที่หว่านให้กัน....ชังสุขสันต์
หลงละเมอคิดว่ามีใจ
ด้วยใจหญิงที่อ่อนไหว
เจอคำอ้อนออนที่แสนหวาน
ก้อรักหลงเพ้อถึงเธอเลยไป
ก้อแค่ตัวหนังสือ
ใยใจจึงรักเธอมากเพียงนี้
ไม่เคยเจอเจอะ
ไม่เคยเห็นแม้หน้า
แต่หลงละเมอหลงบ้ารักเธอ
แปลกจริงใจเจ้ากรรม
กะแค่อักษรหนังสือที่เขาพิมพ์
ก้อหลงเชื่อเขา.....ได้ง่ายดาย
หยุด....ได้ไหม
ไม่รักกัน....ก้ออย่าพิมพ์
อักษรถ่อยร้อยคำหวาน
มาหว่านใจกันให้หลงเพ้อ
มันเจ็บ....มันทรามาร
ใจหญิงคนนี้บอบบางเหลือไร
ยามเธอหนีหน้าไป
ใจแทบขาด....ยามเธอมีใคร
เมื่อยามนี้ไม่รัก
ก้อขอร้องได้ไหม
อย่าพิมพ์คำหวานที่แทงใจกัน
รู้นะรู้ว่าเธอ....แค่เล่นเล่น
แต่ใจฉันมันเจ็บมา
เจอใครอ้อนคำหวานก้อหลงรัก
ชังเถอะนะก้อเรามันโง่เอง
แค่อักษรที่เธอพิมพ์ส่งให้กัน
ก้อบ้าหลงละเมอ
คิดเธอรักจริงไม่ทิ้งกัน
ยามนี้เธอมีใหม่
อักษรถ่อยคำหวานก้อหายจากไป
เหลือไว้แค่อักษรรักปักใจ
เหลือไว้แค่คาบน้ำตาที่อาบแก้ม
กุหลาบไร้ใจ
19 มกราคม 2547 20:26 น.
ไร้ใจ
บอกฉันได้ไหม
ฉันนี้ผิดอะไร
ฉันนี้ผิดที่ตรงไหน
เธอจึงเดินหนีหน้า
เหมือนฉันนี้ไม่มีตัวตน
เธอบอกฉันได้ไหม
ว่าฉันนี้ผิดเพราะอะไร
เธอจึงไร้ใจกับฉันอย่างนี้
เอ๋ยมาสักคำได้ไหม
เพราะอะไร
เธอจึงไม่ยอมรักฉัน
ใจเธอเคยมีฉันทุกห้องหัวใจ
แล้วทำมัย....เธอจึงจากไปอย่างไม่เหลี่ยวแลกัน
เหนื่อยนักกับรักที่มี
เหนื่อยใจเหลือที่จะทนไหว
เหนื่อยนักอยากนอนหลับไหล
ไม่อยากมีแม้แต่ลมหายใจ
ไม่อยากเห็นเธอรักใครได้นอกจากฉัน
ไม่อยากเสียน้ำตา
ไม่อยากร้องไห้อยู่เพียงรำพัง
ยามเธอรักฉันนั้นอะไรก้อเห็นค่า
ยามเธอชั่งฉันนั้นก้อไร้ความหมาย
ยามเธอหนาอะไรฉันนี้ก้อไม่ดี
ยามหมดรักให้ฉันตาย....ต่อหน้าเธอก้อไม่สน
วินาทีนี้ฉันก้อคงต้องอยู่เดี่ยวดาย
วินาทีแห่งความรักก้อต้องหมดลงไป
วินาที่นี้ฉันจะอยู่เพื่อใคร
วินาที่นี้คงไม่มีเธอคนแสนไกล
คงมีได้แค่อดีตรักที่ฝังใจ
มันจะมีสักวันไหม....เธอจะคิดถึงฉัน
หมดแล้วใช่ไหม...เวลาของฉัน
หมดใจที่เคยให้กัน
เหลือแค่หัวใจที่ไร้ค่า
แม้แต่เธอก้อไม่ต้องการ
ฉันจะมีหวังอะไรกับในโลกใบนี้
ถึงหวังไปก้อคงเหมือนเช่นเคยมา
เหมือนสายลมที่พันผ่านเลย
ไม่มีวันหวนกลับมา
ชีวิตฉันคนไร้ใจ
จะหวังไปทำมัย
หวังแล้วได้อะไร
หวังต่อไปมันก้อคงว่างเปล่า
กุหลาบไร้ใจ
7 มกราคม 2547 01:48 น.
ไร้ใจ
รักเธอนะ
หมดใจให้เธอแล้วไง
คงบอกเธอได้แค่ยามฝันละเมอ
แอบหลงรักเธอคนแสนไกล
แอบเพ้อแอบมีใจให้เธอผู้เดี๋ยว
ในความเป็นจริง
อยากเอ๋ยบอกรักแทบขาดใจ
มันคงเป็นได้แค่ความฝัน
อยากให้ฝันนั้นเป็นจริงดั่งที่คิด
มีเธอกับฉันรักกันชั่วนิรันด์
แต่รู้ดีว่าเธอนั้น
เห็นฉันเป็นเพียงของเล่นยามเหงา
ไม่มีความหมาย...ไม่สัมคัญสัมหรับเธอ
เธอเคยไหม
สักครั้งที่ใจเธอนั้นมีฉัน
คงไม่ต้องถามเธออีกต่อไป
เพราะคำตอบที่จะได้จากเธอ
คือฉันไม่ใช่คนสัมคัญของเธอ
รักเธอนะ
รักจนหมดใจที่มีให้เธอ
รักฉันที่ให้เธอคงไร้ค่า
คงเป็นได้แค่เพียงความว่างเปล่า
ในความเป็นจริงเธอนั้นไม่คิดจะผูกพัน
รักเธอนะ
รักจากดวงใจ
รักเธอมากเกินตัดใจ
รักนี้มีไว้เพื่อเธอ
รักเธอนะ
รักอย่างนี้เลือยไป
จะรักจนหมดลมหายใจ
เพราะไม่คิดจะรักใคร
ฉันนี้มีใจให้เธอคนแสนไกล
กุหลาบไร้ใจ
6 มกราคม 2547 23:48 น.
ไร้ใจ
ร้อยรักมาถักทอ
เป็นสายใยด้วยไออุ่น
แม้รักเธอที่ให้กัน
แค่รักลวงก้อจะรัก
รักของเธอมีค่าสัมหรับฉัน
เธอเป็นกำลังใจที่ฉันต้องสู้ไป
แม้เธอไม่เห็นค่ากัน
ฉันนั้นหนาก้อไม่โกรธเธอ
นี้คือรัก....แม้ผิดหวังก้อจะทน
รักอยากนักที่จะอภิบาย
รักจากใจ....รักและเชื่อใจ
รักเธอด้วยใจจริง
ใช้รักลวงที่เธอหยิบยืนให้กัน
คงไม่ผิดอะไร
ถ้าฉันจะรักและห่วงใย
จะไม่ขออะไร
ขอแค่เธอไม่ลืมกัน
แค่สักนาที....คิดถึงฉันได้ไหม
แม้กาลเวลาจะเปลี่ยนไป
ใจฉันไม่เปลี่ยนแปลง
ถึงต้องหมดแรง....ก้อจะสู้ทน
เพื่อวันที่สดใส
เหนื่อยนักอยากหยุดพักสักครา
เหนื่อยและลาก้อต้องทนสู้ไป
ถึงเธอหมดรักก้อไม่เคยหวั่นไหว
เพราะรักฉันที่ให้เธอ....คือรักที่จริงใจ
แม้อยู่แสนไกล....ไม่เคยหวั่นจะรักกัน
รักเธอกับฉัน
ถึงแม้รักกันได้ชั่วคราว
ถึงไม่ยั่งยืนยาวดั่งที่คิด
ขอใจยังนึกคิดถึงกันบ้าง
จะไม่ร้องขอ
จะไม่เรียกร้องสิ่งใดใด
ขอเป็นคนห่วงใยเธอ
ก้อสุขใจเกินพอ
ฟังนะคนดี
เธอจะทุข์หรือสุขเพียงใด
ขอให้เธอจำไว้
ยังมีคนห่างไกลที่รักและห่วงใย
ฉันคนนี้จะไม่ไปไหน
จะอยู่นะตรงนี้
จะรักและค่อยเป็นกำลังใจ
เมื่อยามใดเธอท้อแท้
สิ้นหวังเธอนั้นยังมีฉัน
อย่าโศกเศร้าและเสียใจ
ยามเธอนั้นไม่มีใครให้ห่วงหา
เธอยังมีฉันคนแสนไกล
รักและห่วงใยเธอทุกครา
กุหลาบไร้ใจคนแสนไกล
5 มกราคม 2547 23:52 น.
ไร้ใจ
สุดแสนไกลในโลกกว้างเพียงลำพัง
หันมองรอยกายอ้างว้างอยู่เดี่ยวดาย
จะมีไหม.....ใครสักคนเข้าใจ
ฉันคนบ้านไกล
ใจเหงา....เศร้าทุกนาที
ชีวิตที่ฉันเป็น
ต้องเดินลำพังอยู่เดี๋ยวดาย
ในโลกที่แสนกว้างไกล
ชีวิตของสาวไทยในต่างแดน
ต้องทุกข์ทนอยู่เดี่ยวดาย
ทนเพื่ออะไร.....ทนเพื่อใคร
ฉันทำเพื่อใครต่อใคร
แล้วทำมัยไม่มีใครเข้าใจฉัน
หนึ่งชีวิตที่ฉันนี้ต้องเดินสู้ทน
กับต้องพอกับความผิดหวัง
ชีวิตที่ไม่มีใครต้องการ
เหนื่อยสู้ทนเพื่อคนที่รัก
แต่ได้สิ่งตอบแทนกับมา
ด้วยคำที่ตอกย้ำแสนชอกช้ำใจ
เหนื่อยท้อแท้ใจ
นั่งร้องไห้เพียงลำพังเลยมา
ฉันท้อและเหนื่อยเหลือเกิน
ชีวิตที่ต้องสู้ทนเพียงลำพังในต่างแดน
ชีวิตฉันนี้มีใครบ้างที่เข้าใจ
อยากตายเสียวินาทีนี้
มันจะได้จบกันไป
กับชีวิตที่ไร้ค่า.....ไร้ความหมาย
ไม่มีใครใครที่ต้องการ
เหนื่อยที่จะต้องสู้ทนอยู่เลื่อยไป
กับชีวิตที่เป็นอยู่
อยู่ต่อไปคงไร้ค่าเหมือนเช่นเคยเป็นมา
หมดลมหายใจลง
คงจะสบายมากกว่าต้องทนรับชีวิตที่เป็นอยู่
ถึงจะสู้ต่อไป...คงไม่มีความหมายอีกต่อไป
ฉันคนนี้หมดแล้วทุกอย่าง
หมดความหวัง....หมดกำลังใจ
หมดแม้ใครใคร
หมดใจที่จะเดินสู้ทน
กุหลาบไร้ใจคนเดิม
หน้าส่วนตัว
648
