25 มกราคม 2547 21:10 น.
ไร้ใจ
จะเอ่ย...ทำมัย...ว่ายอดชาย
การกระทำ....นั้นไม่ใช่
อยากเป็นยอดชาย....ชาตินักรบ
ทำมัยไม่เคย...รักษาสัญญา
นี้หรือยอดชาย.....ชาติทหาร
คำรัก...คำมั่น....ที่ให้ไว้.....ไม่เคยจำ
คิดหลอกเล่น...เห็นฉันเป็น...ดั่งผักปลา
มองซิ....มองหน่อยได้ไหม
ฉันคนไร้ใจ.....เพราะใคร
เพราะเธอใช่ไหม....ที่ทำให้ไร้ใจ....อย่างนี้
เธอเสียน้ำตากับเขา....ฉันไร้ใจ...เสียเธอให้กับเขา
ยามนี้เธอ....บ่นเพ้อ....ว่าเขา....หลวกลวงให้เศร้า
คิดซิคนดี......เมื่อก่อนนี้เธอ
ก้อทำให้ฉัน....เป็นดั่งเช่นเธอ....ยามนี้
เจ็บไหมคนดี....ฉันนี้แทบปางตาย
ไม่คิดซ้ำเติม....แค่อยากบอกเธอ
ว่าฉันไร้ใจ....มันรักเธอหมดใจ
เธอตอบแทนฉัน....ด้วยการ...ลวงกัน
ตอนนี้รู้ใช่ไหม....ยามเขานั้นเดินจากไป
มันทรมาร....แทบขาดรอน....
แม้ยามหลับนอน....ฉันนี้หน่อ...ก้อร้องไห้
เจ็บแสนเจ็บ....กับรักที่แสนขืนขม
อยากหลับไหล....ให้สุข...ฉันไร้ทุกข์บ้างไหม
มันทนทุกข์เลยมา.....กับกาลเวลาที่ผ่านเลย
กุหลาบไร้ใจ
25 มกราคม 2547 17:43 น.
ไร้ใจ
ฉันรู้ฉันมาทีหลัง
แต่ฉันคนนี้....พอจะมีความหวังบ้างไหม
ไม่อยากแย่งเธอ....มาจากเขา
เธอจะให้ฉันทำยังไง....
เมื่อหัวใจนี้รักเธอหมดใจ
ฉันไม่ใช่รักแรกของเธอ
มันคงไม่แปลก....ที่เธอจะทำร้ายกัน
ฉันผิดหวัง....กับรักที่เธอหยิยยื่นให้มา
เมื่อเธอรู้ว่าฉันรัก....ก้ออย่าทำให้ฉันหลง
เก็บใจเธอไว้....ให้กับเขา
ฉันคนนี้....ไม่มีค่า...ให้เธอสนใจ
วันนี้เป็นได้....แค่คนข้ามเวลา
บอกมาได้ไหม....ฉันคนนี้เป็นได้แค่ของเล่น
เก็บใจ....แอบซ้อนแร้น...รักที่เหน็บหนาว
ยามเธอหยิบยื่นให้มา....มันคือรักลวง
เธอไม่เห็นค่ากัน....เอ๋ยมาเพื่ออะไรฉัน
รักและห่วงใย.....จากใจ
ยังมีอีกหรือ....รักที่เธอให้กัน
ตอนนี้ฉันออ่นล้า....แทบสิ้นแรง
เธอแสเสี้ยงลวงกัน...
เลิกกันเถอะ....คนดี
สองเรานี้ก้อจะได้ไม่เสียเวลา.....ไปกับความว่างเปล่า
เมื่อเธอไม่เห็นค่าของรักที่จริง
ไม่มีรักแท้....ชีวิตของคนไร้ใจ
ในเมื่อเธอคิดว่ารักฉันไร้ค่า
ฉันคนไร้ใจ....ของเดินให้ไกล
ตอนนี้ฉัน.....ฝันถึงเธอ...
รักที่หลงเพ้อ....คิดว่าเธอรักแท้
กุหลาบไร้ใจ
24 มกราคม 2547 22:56 น.
ไร้ใจ
จริงหรือที่เธอมีฉัน
ในขณะเดี่ยวกัน...เธอก้อมีเขา
แล้วเธอก้อใช้คำ....รัก....
สอนใจให้เศร้า...คราวน้ำตา
ตอนนี้ฉันยังมีเธอ
แต่ก้อไม่รู้เธอจะมีฉันไหม
พอถึงเวลาเธอมีคนใหม่
ก้อลืมรักตัดใจ....เดินไปกับเขา
ไม่ยากเห็นภาพเธอกับเขา
่่่คืนนี้ฉันเหงา....อ้างว้าง
จะมองทางไหน...ก้อเดี๋ยวดาย
คงจะมีเพียง....ผืนดินทีว่างเปล่า
ยอมแล้ว...ยอมแพ้พ่าย
กลับโลกอันยาวไกล
อยากพักพิงลงนะใจ
จะไม่หวั่นดั่งเช่นเคย
ไม่เคยมีใครรักฉันจริง
ต้องเดินเพียงลำพัง
ไม่อยากมองหน้าใครใคร
คงมีลมหายใจที่แพ้...แทบสิ้นแรง
อยากหลับฝันไม่อยากตื่นขึ้นมา
ชีวิตฉันมันหนักหนาเกินรับไว้
ไม่มีแม้พื้นที่ให้พักกายใจ
เหลือแค่ลมหายใจ...อันไร้ค่า
อยากแอนกายบนดิน
ให้ร่างกายฝังจมดิน
หมดลมหายใจพร้อมกาลเวลา
อยากหลบหนี้หน้า...แม้พ่ายแพ้
กุหลาบไร้ใจ
24 มกราคม 2547 22:31 น.
ไร้ใจ
จริงหรือที่เธอมีฉัน
ในขณะเดี่ยวกัน...เธอก้อมีเขา
แล้วเธอก้อใช้คำ....รัก....
สอนใจให้เศร้า...คราวน้ำตา
ตอนนี้ฉันยังมีเธอ
แต่ก้อไม่รู้เธอจะมีฉันไหม
พอถึงเวลาเธอมีคนใหม่
ก้อลืมรักตัดใจ....เดินไปกับเขา
ไม่ยากเห็นภาพเธอกับเขา
่่่ำคืนนี้ฉันเหงา....อ้างว้าง
จะมองทางไหน...ก้อเดี๋ยวดาย
คงจะมีเพียง....ผืนดินทีว่างเปล่า
ยอมแล้ว...ยอมแพ้พ่าย
กลับโลกอันยาวไกล
อยากพักพิงลงนะใจ
จะไม่หวั่นดั่งเช่นเคย
ไม่เคยมีใครรักฉันจริง
ต้องเดินเพียงลำพัง
ไม่อยากมองหน้าใครใคร
คงมีลมหายใจที่แพ้...แทบสิ้นแรง
อยากหลับฝันไม่อยากตื่นขึ้นมา
ชีวิตฉันมันหนักหนาเกินรับไว้
ไม่มีแม้พื้นที่ให้พักกายใจ
เหลือแค่ลมหายใจ...อันไร้ค่า
อยากแอนกายบนดิน
ให้ร่างกายฝังจมดิน
หมดลมหายใจพร้อมกาลเวลา
อยากหลบหนี้หน้า...แม้พ่ายแพ้
กุหลาบไร้ใจ
24 มกราคม 2547 21:12 น.
ไร้ใจ
ไม่มีเสียงตอบรับ
ไม่มีแม้เศษเสี้ยวของความฝัน
ไม่มีแม้กาลเวลาที่รักมั่น
ไม่มีแม้เงาเธอผู้ห่วงหา
หมดหวังกับใครใคร
หมดทุกข์หมดใจ
หมดแพ้รักร่ำไห้
หมดแม้คนเชื่อใจ
อยากทิ้งความฝัน
อยากทิ้งแม้ความอ้างว้าง
อยากทิ้งทุกข์ที่เข้าใกล้
อยากเดินไปให้ห่างไกล
ใจเจ้าหน่อ....ใยใฝ่หาร่ำไป
จะเดินเข้าไปอยู่ใย
รักที่ควรเพ้อหา
เจ็บมามากเพียงใด
เจ็บแล้วเจ็บนาน
ใยไม่จดไม่จำ
รักในโลกอันกว้างไกล
ต้องเจ็บแทบขาดรอน
โง่นะโง่อยู่เสมอ
เขาไม่รักไม่จริงใจ
แต่โง่รักหลงเพ้อ
จะโง่อีกนานไหม
ชีวิตที่ต้องเดินไป
จะเชื่อใครเขาได้
ในโลกแห่งนี้
ก้อเหมือนละคร
ทุกบททุกตอน
ซ้อนไว้ด้วยความแสแสลง
เปรียบดั่งฉัน....รับบทแสนเศร้า
รับบทคว้าน้ำตา....
หลายบทหลายตอน
เธอแสดงแสลงลวงมา
หลงเพ้อหลงละเมอ
บทละครอันหวานซึ้ง
ฉากสุดท้ายของละคร
เธอกับเขาก้อคู่กัน
เพียงฉากนี้ก้อร่ำไห้
ไม่เคยแม้สุขในฉากสุดท้าย
กุหลาบไร้ใจ
หน้าส่วนตัว
1026
