6 มกราคม 2547 23:48 น.
ไร้ใจ
ร้อยรักมาถักทอ
เป็นสายใยด้วยไออุ่น
แม้รักเธอที่ให้กัน
แค่รักลวงก้อจะรัก
รักของเธอมีค่าสัมหรับฉัน
เธอเป็นกำลังใจที่ฉันต้องสู้ไป
แม้เธอไม่เห็นค่ากัน
ฉันนั้นหนาก้อไม่โกรธเธอ
นี้คือรัก....แม้ผิดหวังก้อจะทน
รักอยากนักที่จะอภิบาย
รักจากใจ....รักและเชื่อใจ
รักเธอด้วยใจจริง
ใช้รักลวงที่เธอหยิบยืนให้กัน
คงไม่ผิดอะไร
ถ้าฉันจะรักและห่วงใย
จะไม่ขออะไร
ขอแค่เธอไม่ลืมกัน
แค่สักนาที....คิดถึงฉันได้ไหม
แม้กาลเวลาจะเปลี่ยนไป
ใจฉันไม่เปลี่ยนแปลง
ถึงต้องหมดแรง....ก้อจะสู้ทน
เพื่อวันที่สดใส
เหนื่อยนักอยากหยุดพักสักครา
เหนื่อยและลาก้อต้องทนสู้ไป
ถึงเธอหมดรักก้อไม่เคยหวั่นไหว
เพราะรักฉันที่ให้เธอ....คือรักที่จริงใจ
แม้อยู่แสนไกล....ไม่เคยหวั่นจะรักกัน
รักเธอกับฉัน
ถึงแม้รักกันได้ชั่วคราว
ถึงไม่ยั่งยืนยาวดั่งที่คิด
ขอใจยังนึกคิดถึงกันบ้าง
จะไม่ร้องขอ
จะไม่เรียกร้องสิ่งใดใด
ขอเป็นคนห่วงใยเธอ
ก้อสุขใจเกินพอ
ฟังนะคนดี
เธอจะทุข์หรือสุขเพียงใด
ขอให้เธอจำไว้
ยังมีคนห่างไกลที่รักและห่วงใย
ฉันคนนี้จะไม่ไปไหน
จะอยู่นะตรงนี้
จะรักและค่อยเป็นกำลังใจ
เมื่อยามใดเธอท้อแท้
สิ้นหวังเธอนั้นยังมีฉัน
อย่าโศกเศร้าและเสียใจ
ยามเธอนั้นไม่มีใครให้ห่วงหา
เธอยังมีฉันคนแสนไกล
รักและห่วงใยเธอทุกครา
กุหลาบไร้ใจคนแสนไกล
5 มกราคม 2547 23:52 น.
ไร้ใจ
สุดแสนไกลในโลกกว้างเพียงลำพัง
หันมองรอยกายอ้างว้างอยู่เดี่ยวดาย
จะมีไหม.....ใครสักคนเข้าใจ
ฉันคนบ้านไกล
ใจเหงา....เศร้าทุกนาที
ชีวิตที่ฉันเป็น
ต้องเดินลำพังอยู่เดี๋ยวดาย
ในโลกที่แสนกว้างไกล
ชีวิตของสาวไทยในต่างแดน
ต้องทุกข์ทนอยู่เดี่ยวดาย
ทนเพื่ออะไร.....ทนเพื่อใคร
ฉันทำเพื่อใครต่อใคร
แล้วทำมัยไม่มีใครเข้าใจฉัน
หนึ่งชีวิตที่ฉันนี้ต้องเดินสู้ทน
กับต้องพอกับความผิดหวัง
ชีวิตที่ไม่มีใครต้องการ
เหนื่อยสู้ทนเพื่อคนที่รัก
แต่ได้สิ่งตอบแทนกับมา
ด้วยคำที่ตอกย้ำแสนชอกช้ำใจ
เหนื่อยท้อแท้ใจ
นั่งร้องไห้เพียงลำพังเลยมา
ฉันท้อและเหนื่อยเหลือเกิน
ชีวิตที่ต้องสู้ทนเพียงลำพังในต่างแดน
ชีวิตฉันนี้มีใครบ้างที่เข้าใจ
อยากตายเสียวินาทีนี้
มันจะได้จบกันไป
กับชีวิตที่ไร้ค่า.....ไร้ความหมาย
ไม่มีใครใครที่ต้องการ
เหนื่อยที่จะต้องสู้ทนอยู่เลื่อยไป
กับชีวิตที่เป็นอยู่
อยู่ต่อไปคงไร้ค่าเหมือนเช่นเคยเป็นมา
หมดลมหายใจลง
คงจะสบายมากกว่าต้องทนรับชีวิตที่เป็นอยู่
ถึงจะสู้ต่อไป...คงไม่มีความหมายอีกต่อไป
ฉันคนนี้หมดแล้วทุกอย่าง
หมดความหวัง....หมดกำลังใจ
หมดแม้ใครใคร
หมดใจที่จะเดินสู้ทน
กุหลาบไร้ใจคนเดิม
5 มกราคม 2547 22:35 น.
ไร้ใจ
เศร้าเหมือนเช่นเคย
วันนี้มารอเธอที่เดิม
เธอไปอยู่แห่งหนใด
หรือเธอลืมกันเสียแล้ว
ไหนเธอบอกจะมา
แล้วเธอก้อลืมสัญญา
หลอกให้ฉันคนนี้รอ
อย่างเลื่อนรอย
แล้วเธอก้อไม่มา
เธอหลอกให้ฉันรัก
เบื่อกันแล้วก้อตีจาก
เธอคงไม่กลับมาแล้วนะที่ตรงนี้
เธอจะไปก้อไม่ลา
แค่คำเอ๋ยลาสักคำก้อไม่มี
มันยากลำบากมากนักหรือไร
ที่จะเอ๋ยบอกลากัน
ฉันผิดตรงไหน
ผิดเพราะอะไร
ชีวิตถึงต้องมีแต่คำว่าผิดหวัง
เหนื่อยเหลือเกิน
กับชีวิตที่ผิดพลาดเลยไป
จะมีบ้างไหมที่ว่างสักที่
ให้คนผิดพลาดกับชีวิตได้พักพิง
ในโลกแสนกว้างไกล
ชีวิตที่ไร้ค่า ไร้ความหมาย
จะมีสักครั้งไหม
ก่อนสิ้นลมหายใจ
ขอสุขใจมีรักที่แท้จริง
ถึงจะแค่ชั่ววินาทีอันสั่น
ก้อขอให้มีคนรักจริงสักครา
ถึงต้องรอจนวินาทีสุดท้าย
จนชีวิตสิ้นแม้ลมหายใจ
ขอได้ไหมแค่รักฉันนี้จริง
อย่าหลอกให้ฉันนี้ชอกช้ำ
จนสิ้นลมหายใจได้ไหม
ขอเถอะนะ
ขอให้ฝันฉันคนไร้จค่าเป็นจริงสักครา
ถึงต้องเจ็บจนตาย
ก้อขอให้ใครใครรักฉันจริงสักคน
กุหลาบไร้ใจคนเดิมค่ะ
5 มกราคม 2547 21:41 น.
ไร้ใจ
มองฟ้ายามค่ำคืน
ก้อหวนคิดถึงวันที่มีฉันและเธอ
แต่วันนี้ฉันและเธอเหมือนอยู่คนละโลกกัน
เธอไปไกลแสนไกลกับหญิงคนนั้น
ส่วนฉันรักเธอดั่งดวงใจ
คงเก็บเธอไว้ได้แค่ความทรงจำที่แสนดี
รีกเธอนะคนดี
รักเธอเท่าชีวิตที่ฉันมี
เธอคงรู้ดีว่าฉันเจ็บแค่ไหน
ที่ต้องเสียเอให้กลับเขาไป
แต่จะทำไงได้
ในเมื่อใจเธอไม่มีฉัน
เธอหมดใจให้กลับเขาคนใหม่
ตัดเยื้อใยกับฉันให้สิ้นไป
ไม่เคยลืม
ไม่เคยรักใครได้เท่าเธอ
ไม่มีใครมาแทนที่เธอ
หัวใจดวงนี้ไม่คิดเสียใจ
เธอทิ้งกันไปมีรักใหม่
แค่สับสนใจว่าทำมัย
ฉันด้วยกว่าเขาตรงไหน
หรือเธอไม่รักฉันเหมือนที่ฉันรักเธอ
แต่ชั่งเถอะน่า
ตอนนี้เธอมีความสุขกับเขา
ส่วนฉันจะเก็บความรัก
ความทรงจำที่ดแสนดี
ไว้ในกล่องของหัวใจ
เก็บไว้เลยไป
จนสิ้มลมหายใจ
คงลืมเธอได้เอง
น้องกุหลาบไร้ใจคนเดิม
5 มกราคม 2547 07:27 น.
ไร้ใจ
ท้อแท้เหลือไร
ชีวิตที่ผิดพลาดอยู่เลื่อยไป
ทำมัยหน่อชีวิตจึงเป็นเช่นนี้
จะมีไหมสักวันที่ฉันนี้สุขบ้างไหม
ไม่เคยคิดร้ายต่อใครใคร
แต่ทำมัยฟ้าใยแกล้งกันให้เจ็บเช่นนี้หน่อ
หน้าส่วนตัว
637
