30 มกราคม 2548 00:07 น.
ketana
เก็บเอามา ความเศร้า เหมามาหมด
สิ่งรันทด หดหู่ ดูสิ้นหวัง
เก็บให้มัน บั่นทอน อ่อนกำลัง
จำความพลั้ง พลาดผิด ให้ติดตัว
มีประโยชน์ โปรดเอ่ย เฉลยบอก
เหมือนหนามยอก ตอกปัก เหมือนหักขั้ว
จนฝังแน่น แกะยาก หากยังกลัว
ให้ฝังตัว จนกลัดหนอง ร้องครวญคราง
จงทนเจ็บ เข็มสะกิด สักนิดหนึ่ง
เสี้ยนหนามจึง หลุดไป ให้ไกลห่าง
ค่อยรักษา แผลนี้ คงมีทาง
มิวายวาง หรอกเจ้า จะเข้าใจ
สุดสายป่าน สัมพันธ์ สะบั้นขาด
พิศวาส แสร้งเส เล่ห์สงสัย
ขอความหลัง ล่วงกาล จงผ่านไป
จงจุดไฟ ความหวัง สักครั้งมี
ฟ้าหม่นดำ ชั่วครู่ จงดูเถิด
ไม่นานเปิด แสงทอง ส่องวิถี
คงเห็นทาง ลืมทุกข์ เฝ้าคลุกคลี
เวลาที่ ลืมโลก อันโศกตรม
ก่อกำลัง สร้างแรง ให้แข็งขืน
ลุกขึ้นยืน อย่างเกรงขาม ความขื่นขม
อีกไม่นาน ผ่านเลย เคยระทม
มีสุขสม ได้สนิท ไม่ติดใจ
22 มกราคม 2548 18:41 น.
ketana
ก็สังขาร คนเรา ไม่แท้เที่ยง
เราก็เพียง ยืมเขา เฝ้าอาศัย
ใช้มันอย่าง สุขทุกข์ คลุกเคล้าไป
นานเท่าใด เจ้าชีวา มาทวงคืน
บ้างผ่าตัด งัดแงะ แคะกระดูก
ทำจมูก ตัดกราม งามสุดฝืน
โภชนา อาหาร มิยอมกลืน
กลัวพุงยื่น ไขมัน เป็นชั้นลอน
อยากรักใคร สักคน ให้ล้นฟ้า
กลัวน้ำตา รินร่วง ห่วงถูกหลอน
พิศวาส ครั้งเก่า เคยร้าวรอน
หลบไปนอน สะอื้นไห้ หลายราตรี
จนร่างกาย เหี่ยวย่น เป็นคนแก่
คนดูแล มองไป ก็หน่ายหนี
คราวครั้งเก่า หากรักใคร ได้สักที
มาวันนี้ เหน็บหนาว เศร้าหทัย
จึงครุ่นคิด ทบทวน ถึงวันเก่า
หากถ้าเรา ย้อนกาล ที่ผ่านได้
คงสนอง รักตอบ มอบหัวใจ
รู้กันไป เป็นไง ก็เป็นกัน
มัวแต่กลัว น้ำตา จะรินไหล
นั่งเสียใจ เสียดาย ไม่ได้ฝัน
เพิ่งมารู้ ความรัก เป็นนิรันดร์
ชีวิตนั้น แสนสั้น มันก็จริง
16 มกราคม 2548 23:31 น.
ketana
นอนเถอะน่ะลูกน้อย
พ่อจะคอยแกว่งไกวเปล
โอ้โอโอ้ละเห่
อย่าเกเรจงหลับตา
อย่าร้องไห้หาแม่
อย่างองแงเลยลูกจ๋า
หลับตาจงนิทรา
แม่เจ้าลาไม่หวนคืน
วันนี้มีแต่พ่อ
น้ำตาคลอท้อสุดฝืน
เก็บกำความกล้ำกลืน
ทนขมขื่นโศกาลัย
หลับตาเถิดน่ะลูก
พ่อจะปลูกความฝันใหม่
เลี้ยงเจ้าด้วยเข้าใจ
จงเติบใหญ่เป็นคนดี
12 มกราคม 2548 23:32 น.
ketana
จงอย่าได้ท้อแท้
หากพ่ายแพ้หรือหมดหวัง
เอามาเป็นพลัง
อย่าหยุดยั้งจงก้าวไป
ตอนเราเด็กหกล้ม
ร้องระงมลุกไม่ไหว
งอแงหาผู้ใด
คอยผู้ใหญ่ให้พยุง
ตราบวันฉันเติบโต
มากอักโขปัญหายุ่ง
ก็รุงรังตังนุง
ฉันหมายมุ่งกายกำลัง
ยากเพียงไหนต้องฝืน
หยัดกายยืนคืนความหวัง
มิละล้าละลัง
ตกภวังค์รอเวลา
หากมัวแต่ร่ำร้อง
ถึงดังก้องจนสุดหล้า
สนั่นพสุธา
ใครเมตตาปราณี
ลุก ลุก ลุกขึ้นสู้
คงอดสูถ้าหน่ายหนี
เผชิญมันสักที
จะชั่วดีรู้กันไป
ทำมันให้โลกรู้
ยืดอกสู้หนักแค่ไหน
เพียรสร้างกำลังใจ
ความหวังใหม่ให้ตัวเอง
5 มกราคม 2548 23:44 น.
ketana
จงก้าวข้าม ซากปรัก ที่หักโค่น
คอยปลอบโยน ชีวี ที่เจ็บช้ำ
ลืมหมองเศร้า ทางมืดมิด สนิทดำ
อย่าจดจำ สิ่งนั้น มันบั่นทอน
เรื่องเลวร้าย หมายมั่น ให้ผันผ่าน
ให้วันวาน เสมือน คอยเตือนสอน
อย่าโศกตรม ระทมจิต คิดอาวรณ์
ข้ามโขดขอน ทุกข์ยาก ลำบากกาย
เปิดเส้นทาง เส้นใหม่ ได้เริ่มต้น
มาเดินบน ความหวัง ยังไม่สาย
จงฝ่าฟัน ภยัน อันตราย
สู่จุดหมาย ปลายทาง อย่างตั้งใจ
ขอคุณพระ รัตนตรัย ในพิภพ
มาสยบ เรื่อปวดร้าว แต่คราวไหน
ขอทุกวัน หมดโศก มีโชคชัย
อวยพรให้ มีสุขกัน นิรันดร์เทอญ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟketana
หน้าส่วนตัว
787
