เพ็ญเดือนหก

พี่ดอกแก้ว

ความทุกข์ยากมากล้นบนพื้นโลก 
น้ำตาโศกไหลรินไม่สิ้นสาย 
ภัยพิบัติของจิตและร่างกาย 
เกิดมากมายเพราะทิฏฐิตริผิดไป 
จวบวันศุกร์เดือนหกตกปีจอ 
แปดสิบปีก่อนพอศอพุทธสมัย 
พระมหาบุรุษผู้เกรียงไกร 
ประสูติอย่างยิ่งใหญ่ ณ ลุมพินี 
เจริญกาลผ่านมาสามสิบห้าวรรษ 
โสมระบัดเรืองแสงแห่งรังสี 
ปีมะเส็งวันอังคารวิสาขปุณมี 
ปฐพีกึกก้องซ้องบุญญา 
พระมหาบุรุษเอกของโลก 
พบทางพ้นทุกข์โศกสิ้นปัญหา 
ประจักษ์ถ้วนในไตรลักษณา 
ดับอวิชชาตัณหาสิ้นเชื้อไฟ 
ตรัสรู้อริยสัจสี่ประการ 
ณ ร่มโพธิสถานสุขสมัย 
ทรงแจกธรรมด้วยกรุณาแก่เวไนย 
โลกเริ่มไร้ร้อนรนปนน้ำตา 
ทางสายกลางสร้างอริยะละโศกจิต 
ธรรมโอสถล้างพิษที่ฉาบหนา 
จากดวงจิตของผู้มีศรัทธา 
เกิดปัญญารู้กระทำนำนิพพาน 
สี่สิบห้าปีผ่านช่วงกาลนั้น 
โลกก็พลันมากด้วยความสุขศานต์ 
พระพุทธองค์ทรงมอบธรรมาภิบาล 
ดุจสายธารสร้างชื่นแก่ชาวชน 
ปีมะเส็งวันอังคารกาลราตรี 
วิสาขวิถีเดือนหกอีกหน 
ความสูญเสียครั้งใหญ่แห่งสกล 
พระทศพลทรงเข้าสู่ปรินิพพาน 
ในบัดนี้เพ็ญวิถีเดือนหกอีกครา 
น้อมกุศลบูชา ณ สถาน 
ทรงประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน 
กราบพระผู้พิชิตมารผู้เลิศคุณ