๏ ม่านหมอกบางที่สังขละ ฯ

อัลมิตรา

         ๏ ม่านหมอกเมฆเฉกฉากหลากลดหลั่น
         ใกล้ไกลกั้นคั่นขวางหว่างภูผา
         ล้วนเลื่อนลอยคล้อยคว้างหว่างนภา
         ดาษดื่นตาตรึงใจให้เปรมปรีดิ์
         จากเบื้องบนหนหาวราวเมืองสวรรค์
         เป็นฉากชั้นตระการเห็นเป็นวิถี
         ครั้นคราวแจ้งแสงสว่างกลางปฐพี
         ต้องกันที่ขาวละมุนสมดุลย์กัน
         ต้องลมปลิวพลิ้วประภาบ้างลาเลื่อน
         ยังเยี่ยมเยือนแนวป่าพณาสัณฑ์
         สู่ห้วงน้ำล้ำขจายคล้ายแพรพรรณ
         อันเลิศล้ำงามฉะนั้นเฉิดฉันเกิน
         จากสูงล้ำนำแน่วสู่แถวทุ่ง
         จากฟ้ารุ่งมุ่งป่ามาเขาเขิน
         จากแดนสรวงห้วงมหรรณพ์อันจำเริญ
         ต่างมาเพลินแต่งไพรให้งดงาม
         ฤๅอวดเทพเทวามหาศาล ?
         จนชื่นบานชอบใจจึงไถ่ถาม
         ว่าเทพใดในหล้าระบือนาม
         ผู้ชอบความงามวิจิตรเนรมิตไว้
         จนชาวชนคนป่ามาประสพ
         ชาวเมืองพบตื่นตะลึงจึงสงสัย
         เช่นนี้หรือคือสวรรค์อันอำไพ
         แสนสุขใจยามเห็นเป็นขวัญตา ๚ะ๛