ชาติอาชาไนยแห่งธรรม

แก้วประเสริฐ

              ชาติอาชาไนยแห่งธรรม 

          ยอกรพนมก้มกราบสัมพุทธะ
ครบวาระพากเพียรธรรมนำแสงศรี
พุทธองค์ทรงมอบไว้แก่ใจมี
จนสุดที่เบิกบานสำราญใจ
          ย้อนอดีตคิดไปสุดไกลฝัน
สิ่งพัวพันนั้นมัวเมายากผ่องใส
อีกราคะจริตกามามันพาไป
สังคมไซร้ยุ่งเหยิงบันเทิงนอง
           เข้าหุ้มห่อรุมเร้าเคล้าคลึงจิต
ไม่ได้คิดถึงกรรมมันนำจ้อง
ส่งสิ่งชั่วต่ำช้าเข้ามาครอง
จนหม่นหมองอารมณ์มิสมสล้าง
          น้ำตารินอาบแก้มแซมใบหน้า
เมื่อรับผ้าไตรจีวรแม่มาพากระจ่าง
จิตสำนึกพฤกษ์แพร้วเป็นแนวทาง
ตั้งใจสร้างแทนคุณการุนมี
          สามพรรษาผ่านเข้าเฝ้าจดจ้อง
ปริยัติลองปฏิบัติธรรมจนอร่ามศรี
ทั้งนอกในเข้าออกดุจผงคลี
ให้เปรมปรีดิ์ในรสของพระธรรม
           โอ้แม่จ๋าลูกจะนำพระธรรมนี้
สร้างชีวีพุทธบุตรให้สุดล้ำ
เผยแพร่อมฤตรสหมดจดนำ
พ้นบ่วงกรรมนำสู่อู่นิพพาน
          นักรบธรรมนำใจที่ใฝ่กล้า
มุ่งอาสาเกริกไกรสุดไพศาล
ปริยัติธรรมวิปัสสนามาชำนาญ
จะขับขานหน่อเนื้อเกื้อพุทธางกูร
          ตะวันแสงเจิดจ้าดั่งฟ้ากำหนด
พุทธบุตรสุดจะเลิศมิสิ้นสูญ
ธรรมกระจายมิสลายให้เพิ่มพูน
เพื่อเป็นบุญเวไนยสัตว์กำจัดภัย.
                 ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙