..๏ ให้มันแล้วแล้วไปอย่าไปคิด อย่าฝังจิตยึดผลความหม่นหมอง ประสบการณ์ชอกช้ำอย่าจำจอง อย่าเกี่ยวข้องสิ่งระทมจะตรมใจ จงยิ้มร่าหน้าเงยดั่งเย้ยฟ้า ทำจนกว่าปรากฏความสดใส อย่ามัวแต่ปวดปร่าพร่ำอาลัย เถอะ !..ลบเลือนบางใครอย่าไปจำ ผ่านมาแล้วแล้วไปหัวใจเจ็บ ที่หนาวเหน็บทุกข์ทนคนเหยียบย่ำ เพียงพายุบุกโหมโรมกระทำ ครู่เดียวช้ำลมแผ่วลงก็ทรงตัว ควรยืนหยัดกล้าแกร่งด้วยแรงตน แม้นเมฆฝนครึ้มดำทำฟ้าสลัว ครองสติมั่นไว้อย่าได้กลัว พายุชั่วกระแทกกระทั้นแล้วกันไป ๚ะ๛
อัลมิตรา 18 ธ.ค. 2549 15:20 น. - ID 96315 
1896
9
0
20 ธันวาคม 2549 23:30 น. - comment id 625593
" งึด"เป็นภาษาพื้นบ้านแถวบ้านชวน ชัยภูมิ แถวโคราช ช่างมันฉันไม่งึด---ช่างมันฉันไม่แคร์
18 ธันวาคม 2549 15:27 น. - comment id 637496
ใจที่เจ็บ..ยังคงเจ็บ..เหน็บรอยแผล เมื่อรักแปร..เปลี่ยนทาง..อ้างว้างเหงา แผลที่เจ็บ..ไม่เคยหาย..คลายบรรเทา นับวันร้าว..ระบม..ขื่นขมทรวง..
18 ธันวาคม 2549 16:31 น. - comment id 637530
หากสายลมชะตากรรมมาซ้ำซาก มันคงยากปรากฏความสดใส อีกมันวนมันเวียนมิเปลี่ยนไป แล้วจะให้"แล้วกันไป"อย่างไรกัน ส่วนคนทุกข์ยังทุกข์ลุกไม่ขึ้น จะให้ฝืนปั้นหน้าว่าสุขสันต์ มันยิ่งเจ็บเพราะเก็บเจ็บจาบัลย์ เพราะใจนั้นมันช้ำกรรมชะตา... มาทักทาย.............. สวัสดีนะ
18 ธันวาคม 2549 16:44 น. - comment id 637534
เพิ่งไปสัมมนากลับมา...ขอไปตั้งหลักบนดอยก่อนนะ..ลิง...
18 ธันวาคม 2549 17:10 น. - comment id 637550
ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่ลบได้ยาก แต่ก็ต้องจำใจค่ะ..
18 ธันวาคม 2549 17:39 น. - comment id 637575
เห็นด้วยครับ ให้มันแล้วแล้วไป อย่าคิดให้ใจเจ็บ แค่เสี้ยนหนามตำเล็บ ไม่ถึงต้องเย็บ แผลเล็ก ๆ ไม่เห็นตาย
18 ธันวาคม 2549 17:47 น. - comment id 637583
บางทีกว่าจะหนักแน่นได้ดั่งนั้น ความวู่วามก็ลามลุกจนเกินแก้ซะแล้ว... ได้แต่สอนใจ "คราวหลังอาจคิดได้ไวกว่านี้"
18 ธันวาคม 2549 17:54 น. - comment id 637590
เรื่องที่ผ่านรานใจในกาลเก่า อย่าเก็บเอามากลุ้มสุมสมอง ให้มันแล้วแล้วไปตามครรลอง ทำใจผ่องแผ้วไว้ไร้ภัยพาลสิ่งดีควรจดจำ เรื่องร้ายๆก็ให้ผ่านไปตามกาลเวลา ไม่เก็บเอาไว้เป็นสาระให้รกสมองค่ะ เพราะเรายังมีงาน มีภาระอีกหลายเรื่องหลายสิ่งที่ยังรออยู่ภายหน้า ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเป็นพอ
18 ธันวาคม 2549 20:26 น. - comment id 637628
ชีวิตเป็นของเราค่ะคุณอิม เป็นไงค่ะ กรุงเทพหนาวไหมที่พิจิตรอากาศเย็นมากตอนนี้ค่ะ ดูแลสุขภาพน่ะค่ะคุณอิม
18 ธันวาคม 2549 21:45 น. - comment id 637649
"อโหสิ"คำนั้นฉันทำได้ "อภัยให้"คำนี้ดีหนักหนา เพราะรู้ว่าเธอทำเพราะกรรมพา ให้เรามามีกรรมทำร่วมกัน.. คิดซะอย่างนี้ แล้วทำบุญตรวจน้ำคว่ำขันไปเลย..
18 ธันวาคม 2549 22:48 น. - comment id 637679
แก้วประเสริฐ.
18 ธันวาคม 2549 23:00 น. - comment id 637683
ซายซึ้งงงง กินใจจจจ มากครับคุณอัลมิตรา
19 ธันวาคม 2549 09:46 น. - comment id 637744
สวัสดีคุณอัลมิตรา... สบายดีไหม ไม่ได้พบกันเสียนาน คิดถึงมากของมากที่สุด...จากใจ ...ทักทาย...
19 ธันวาคม 2549 10:11 น. - comment id 637756
หลายครั้งในชีวิต ที่ท่องแต่คำว่า "ช่างมัน แล้วกันไป.." .. แรก ๆ อาจจะกล้ำกลืนฝืนท่อง ท่องได้บ้าง ไม่ได้บ้าง สติสตังยังกรุ่นๆอยู่ .. หลัง ๆ เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ถึงแม้ว่าไม่ได้ท่อง .. คำ ๆนี้ก็จะผุดขึ้นมาเองอัตโนมัติ .. ซึ่งทำให้มีความรู้สึกอดทนและอดกลั้นต่อบางสภาพได้ดียิ่งขึ้น .. ไม่ต้องไปวิตกทุกข์ร้อน ไม่นำพาสิ่งระคายใจใด ๆ มาสู่ตน .. เข้าท่า .. เข้าท่า .. คาถานี้ได้ผล.. อา คู นา มา ทา ทา ................................ คุณกุหลาบขาว .. หัวใจเจ็บนานวันยิ่งรันทด หากยอมปลดปล่อยว่างดั่งวางหาย รอยแผลถูกรักษาพาผ่อนคลาย จะสบายปกติสุขทุกคืนวัน นายพระจันทร์ .. มาช่วงที่อัลมิตรามีแขกมาเยือนถึงที่ทำงาน อ.รัตนา ปานเรียนแสน และ คุณพัธยา นันตวรรณกุล มาติดต่อเพื่อกิจสำคัญเกี่ยวกับ รร.สบแม่แจ่ม ซึ่งเป็นโรงเรียนเล็ก ๆ บนดอย .. จังหวัดเชียงใหม่ กอปรกับพอดีที่ว่า มีเพื่อนสมาชิกใจดีผู้หนึ่งฝากของไว้ที่อัลมิตรา เมื่อช่วงกลางสัปดาห์ที่แล้วนี่เอง ข้าวของที่ฝากไว้นั้น ก็ประเภทเสื้อกันหนาว + ตุ๊กตา ซึ่งอันจะเป็นประโยชน์ต่อกิจกรรมที่ อ.รัตนาแจ้งมาพอดี นายพระจันทร์เคยบอกกับอัลมิตราเมื่อคราวก่อนโน้นว่า .. หากจะทำกิจกรรมใด ถ้าไม่อยากให้เกิดปัญหา.. ก็ให้ดำเนินกิจกรรมนั้น ร่วมกับผู้ที่มีอุดมการณ์,ปณิธานเดียวกัน :) จำได้นะ ประโยคนี้ คราวนี้ ถึงแม้ว่าอัลมิตราจะไม่ได้เดินทางไปด้วย เนื่องจากติดภาระกิจงานสำคัญ แต่ก็รู้สึกปีติสุขนะ ส่วนช่วงวันเด็ก ทริปสะเมิง อัลมิตราก็ตระเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมสรรพแล้ว เรียบง่าย ไม่วุ่นวาย นี่ ๆๆๆ มีขนมไปเพียบ.. แล้วเจอกัน ค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ตั้งหลักไกลจัง กว่าจะถอยไปตั้งหลักคงหอบ กว่าจะวิ่งหน้าตั้งลงมาก็คงหอบ เอาน่า ไหว ไม่ไหว เดี๋ยวก็รู้ เจอกันบนดอยคนละดอยนะคะ คุณลิลลี่ขาว .. ปี ๆ หนึ่ง นอกจากอายุจะมากขึ้นแล้ว ประสบการณ์บางอย่างก็มากขึ้นตามไปด้วย หลายสิ่งหลายอย่างที่ประดังเข้ามา หากไม่คัดออกไปเสียบ้าง ก็ดูเหมือนว่าจะสิ้นเปลืองพื้นที่สมองเปล่า ๆ ถึงแม้ว่าจะฝืน ๆ ในตอนแรก แต่สักพัก ก็จะชินค่ะ :) คุณกวีปกรณ์ .. ต้องเรียกว่าเจ้าชายมั๊ย มาทวงของขวัญวันเกิด แต่ถ้าไม่มารับที่สนามบิน อดนะ ขอบอก ฮา .. คุณแทนคุณแทนไท .. ค่ะ คราวหลังต้องคิดให้ดีและต้องให้ฉับไวกว่านี้ เรื่องราวที่เป็นบทเรียน ยังคงต้องถูกนำมาทบทวนเพื่อพิจารณาถึงสิ่งที่ควรปรับปรุงค่ะ :) คุณเฌอมาลย์ .. :) อัลมิตราอาจเหลือเวลาอีกไม่มากนักที่จะรู้สึกสุข หรือ ทุกข์ ดังนั้น อัลมิตราก็อยากให้เวลาที่เหลือดังกล่าวเป็นช่วงเวลาที่มีแต่สุข ทว่า มันเป็นไปไม่ได้หรอก ตราบเท่าที่ยังคงเป็นอยู่ท่ามกลางสิ่งเร้าและปัญหาต่าง ๆ คงไม่มีใครที่จะไม่ประสบปัญหา จะมาก จะน้อย ก็แล้วแต่เรื่องที่แต่ละคนเผชิญ อาจมีบ้าง คนที่พ่ายแพ้ต่อปัญหา และ อาจมีบ้าง คนที่ชนะต่อปัญหา คงต้องยกพระบรมราโชวาทของในหลวงของเราที่ดำรัสไว้เมื่อ 18 พย.2512 ว่า "แม้จะไม่มีชัยชนะบางอย่าง ก็ขอให้ชนะในทางที่ว่าเป็นคนที่ดี" คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ .. ที่นี่อากาศเย็นลงค่ะ ยังไม่ถึงกับหนาวมาก ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง ขอให้ดูแลสุขภาพด้วยเช่นกัน คุณคนว่าง .. :) สิ่งที่ผ่านมา ก็คงให้แล้วกันไปค่ะ คนบนโลกมากมายหลายเรือนแสน หากว่าแม้นสักคนจากล้นหลาม กระทำสิ่งพล่อยพล่อยต้อยต่ำทราม คงยากปรามอย่างใด..อภัยเทอญ คุณแก้วประเสริฐ .. เป็นเช่นนั้นตั้งแต่ต้นแล้ว นา .... คุณคนผ่านทาง .. ขอบคุณค่ะ คุณทักทาย .. คิดถึงจัง อัลมิตราสบายดีค่ะ เมื่อต้นเดือน คุณพ่อมารับไปทานข้าวกับลุงอาร์ม เจอหลาย ๆ คนที่คุณทักทายรู้จักด้วยนะ ช้างหยกที่คุณมอบให้ ยังคงเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีค่ะ รวมทั้งหนังสือด้วย อยู่ในตู้หนังสือเรียบร้อย ว่าจะหยิบมาอ่านทวนอีกหน คิดถึง + คิดถึง ค่ะ
19 ธันวาคม 2549 14:50 น. - comment id 637930
19 ธันวาคม 2549 15:56 น. - comment id 637981
คุณฉันทะโส .. :) นักกีฬาฟุตซอล เป็นอย่างไรบ้าง จะหารางวัลอัดฉีดให้นะ .. แต่ต้องได้แชมป์มา ดีมั๊ย
19 ธันวาคม 2549 18:07 น. - comment id 638055
หวัดดีพี่อิม อย่างที่พี่บอก เรื่องมันผ่านมาแล้ว ก็ให้ผ่านไป อย่าไปสนใจ ตอนนี้เราคิดว่าจะลุกขึ้นสู้อีกสักครั้ง แต่เราจะสู้แบบมีไหวพริบ จะไม่สู้แบบหมดกำลังเหมือนที่ผ่านมาอีก เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะ
19 ธันวาคม 2549 21:23 น. - comment id 638103
พีก็ว่างั้นแหล่ะ...ผ่านมาแล้ว..ผ่านไป...ช่างมันฉันไม่งึด
19 ธันวาคม 2549 23:53 น. - comment id 638114
ก็เพราะคำ ช่างมัน นี่แหละ ชีวิตก็เลยดักดานอยู่อย่างนี้ อะไร ๆ ก็ช่างมันใครจะวิ่งประจบกันตีนพลิก เราก็ช่างมัน ใครจะใส่ไฟยังไง เราก็ช่างมัน เจ้านายจะชอบ หรือเชม่นยังไงก็ ช่างมัน หญิงจะสนไม่สน ก็ช่างมัน ความเป็นอยู่สุขภาพจะเป็นไง ก็ช่างมัน แต่พอถูกอัลมิตรา ช่างมัน เข้าบ้าง ยางหัวค่อยตก อิอิ
20 ธันวาคม 2549 07:29 น. - comment id 638153
ปล่อยวาง...ใช่ป่าว :)
20 ธันวาคม 2549 07:52 น. - comment id 638161
ใจเรา...
20 ธันวาคม 2549 09:41 น. - comment id 638224
เจ้าก้อย .. นอนดึกจังนะ แล้วก็เลิกคิดมาได้แล้วจ๊ะ พี่สาว .. :) งืด ??? อะหยังหว่า คุณฤกษ์ .. อัลมิตราสำคัญขนาดนั้นเชียว ทำไมไม่บอกอัลมิตราตรง ๆ ล่ะ คุณกุ้งหนามแดง .. ใช่จ๊ะ วางแล้ว ก็จะว่าง สบาย โล่ง .. คุณมะกรูด .. ค่ะ ใจเรา
22 ธันวาคม 2549 07:53 น. - comment id 638681
พี่สาว .. :) เข้าใจแล้วค่ะ เพื่อนของน้องคนหนึ่งก็อยู่ชัยภูมิ เป็นครูที่นั่น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
