ศิลปินตาย ศิลปะหายใจ

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

สามวันศิลปินตายร่างกายเปื่อยป่น
คืนสู่พื้นสกลปนฮิวมัสหลากหลาย
แต่ศิลปะจะอมตะตราบโลกมลาย
สามล้านปีมิรู้วางวายยังหายใจ
งามล้ำค่าพราวพร่างพ่างเพชรรุจี
คือปณิธานแห่งกวีมณีสมัย
ระยิบระยับเสมอค่าดาราลัย
กวีรจนาไว้ถวายแด่จักรวาล
แม้นวายชีพลับดับดิ้นสถิตถิ่นโน้น
โพ้นทิฆัมพรนิเวศวิเศษวิศาล
บทกวีอมตะนิรันดร์อนันตกาล
จะสืบสอนสันดานมนุษย์ทุกดวงใจ
รื่นรื่นรมณีย์ชื่นจิตแพร้ว
เสมอบุหงาป่าแก้ววิเศษสมัย
ปรุงโปรยกลิ่นบุปผาสุมาลัย
หอมซึ้งหฤทัยไปถึงอรูปพรหม
บัดนี้เศร้าสะเทือนดินฟ้ามหาสมุทร
ดับกวีแก้วมนัสมนุษย์สุดขื่นขม
อาถรรพณ์ดาลฟ้าตื่นครืนครืนลม
เทวษไห้ระงมทุกละอองน้ำค้างดง
จากนี้มีเหลือแต่บทกวีสวรรค์
บรรทัดแก้วมิถูกเผาเป็นผุยผง
อันรจนาไว้เป็นนิรันดร์มั่นคง
ยืนยงธรรมโอภาสแห่งพระศาสดา
เสน่ห์ทิพย์กาพย์กลอนวิเศษศรี
ชุบรมณีย์ชื่นตื่นจากขวัญผวา
พบพระพุทธธรรมน้อมนำบูชา
มล้างกิเลสตัณหาสาไถยเมามน
อานุภาพกวีกานท์สะท้านวิทยาศาสตร์
อันฉวยโอกาสฆ่าพิภพจบเวหน
กำแหงโคลงกลอนสั่นคลอนจิตทุรชน
รบนิวเคลียร์อยู่อึงอลจนได้ชัย
กวีพลีชีวาตม์จมวัฏสังสาร
มิไปแม้พระนิรพานอันยิ่งใหญ่
อยู่คู่กาพย์กลอนโคลงฉันท์นิรันดร์ไป
สอนใจมนุษยชาติอยู่เนานาน
งามงานกวีชูมนุษยธรรมล้ำเลิศ
ธรรมประเสริฐพระโพธิสัตว์วิเศษวิศาล
ประกาศค่าภาษาไทยเกรียงไกรเหนือกาล
ให้นานาจักรวาลประจักษ์ซ้องสดุดี
อังคารงามดับดวงแดงแสงสีชาด
นภากาศเป็นบรรทัดทองร้อยกรองอักษรศรี
ถวายจักรวาลชุบจิตมนุษย์สุดรมณีย์
คือปณิธานกวีงามมิมีวันวาย
มินานศิลปินตายร่างกายเปื่อยป่น
แต่ศรัทธาค่าล้ำล้นมิมีสลาย
ศิลปะจะอมตะตราบโลกมลาย
ศิลปินตาย ศิลปะยังหายใจ
ด้วยจิตคารวะและอาลัย
มหากวีอังคาร กัลยาณพงศ์
ศิลปินแห่งชาติ ศิลปินในดวงใจ
ผู้เป็นแรงบันดาลใจและเป็นครูผู้ให้ปัญญา