14 กุมภาพันธ์ 2546 23:04 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
14 กุมภา วันวาเลนไทม์
รักจากใจมอบให้เหล่ากวี
รักจากจิตมอบเป็นมิตรไมตรี
รักที่ดีคือรักจริง...ให้ติงนัง
14 กุมภาพันธ์วันแห่งความรัก
รู้ประจักษ์รักษาไว้ไม่เสียหาย
ไม่เห็นดีก็ไม่เห็นต้องทำลาย
มีความหมายอย่างไรไม่สำคัญ
แค่เคยรู้มาว่าถ้ามีรัก
ยากจะหักใจได้ไม่ให้หลง
เพียงเวลาที่รักนั้นหมดลง
ไม่อาจคงสภาพไว้ได้เลย
วันนี้เขามีความรักให้กัน
เธอกับฉันจะโกรธกันทำไม
ให้โอกาศฉันบ้างจะเป็นไร
บุช...ไฉนไม่เห็นใจซัดดัม....เลย
28 มกราคม 2546 16:02 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
หลงใหลซะจนเก็บไปฝัน ฝันว่า ...กลอนพาไป ไปไหนก็ไม่รู้
รู้แต่ว่ามันแสนไกล ไกลจนจินตนาการไปไม่ถึง...
...สิ้นเสียงสำเนียงวจีภาษา
...สิ้นนกกาส่งเสียงร้องขับขาน
...สิ้นเสียงเรไรหรีดหริ่งผสาน
...สิ้นตำนานกวีไทย...ใจpoem
สิ้นสำนวนแว่วหวานสำราญสุข...
คงต้องทุกข์หมองหม่นทนใจหาย...
ไม่มีกลอนสอนขันพลันต้องตาย...
กลอนห่างหายหัวใจไม่ก้าวเดิน...
...สำเนียงเสียงผสานเป็นตำนาน
...บอกเล่าผ่านเป็นถ้อยคำนำผู้คน
...สัมผัสอักขระหวนชวนให้ยล
...หนีไม่พ้นบ่วงห้วงบทกวี
จะกี่ครั้งกี่คราวยังเฝ้าฝัน...
ยังบากบั่นให้วันนั้นมาถึง...
เหล่ากวีพร้อมใจกันเป็นหนึ่ง...
ต้านสะพรึงความกลัวทั่วแดนไทย...
14 มกราคม 2546 13:39 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
เคยเหงาเคยเศร้ากับเขาบ้างไหม
ในวันที่โลกไร้สรรพเสียง
เรียบเรียงร้องขับขานผ่านสำเนียง
เห็นเพียงละอองน้ำ...ยามฝนซา...
ข้างกายมีใครบ้างไหมที่เหงา
พวกเขายังร่ำร้องบอกอยู่ไหม
ใครหนอทำพวกเขาเศร้ารินไหล
ยัดเยียดเหงาให้ทิ้งไปไม่คืน...
แม่ที่เคยอยู่พ่อที่เฝ้าดู
ตอนนี้ไม่รู้อยู่ที่ตรงไหน
เปล่าเปลียวเดียวดายไม่สบายใจ
เห็นใครๆเขาพร้อมหน้าอิจฉา...จัง...
โถมกระหน่ำซ้ำเติมเสริมกันเข้าไป
ก็เรามันพวกเดนตายไม่อายเขา
อยู่ตรงนี้ใครเล่าที่เฝ้าเป็นห่วง
เป็นตัวถ่วงของสังคมสมเขาว่า
แต่จะมีไหมสักคนที่เมตตา
มอบการศึกษาให้ข้าบ้างสักครั้ง...
.......แด่น้องๆสีแยกไฟแดง.....
11 มกราคม 2546 14:57 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
เรือใบไผ่.......................
รอนแรมดังเรือใบไผ่...
อ่อนไหวยิ่งกว่าใบไม้...
ล่องในกระแสธารไหล...
ไม่อาจต้านกระแสใจ...
ปลิดปลิวลิ้วลอดลอยไป...
ปล่อยตัวปล่อยใจ...ก้าวไปตามฝัน...
เรือใบไม้...................
ล่องลอยในกระแสธารา
ละอองน้ำสาดกระซัดมา
ลมพัดลมพาให้เอื้อยไหล
สู่กระแสธารอันยิ่งใหญ่
คือความฝันใฝ่ที่ต้องไป....ให้ถึง
ปีกแห่งรัก.....................
ไม่สามารถบินได้ดังเธอ
แค่อยากอยู่ทุกที่...ที่เธอไป
เป็นสายลมใต้ปีกไม่หลีกไกล
ให้ปีกรักสว่างไสวในใจเรา...
ขอให้เธอ......
กางปีกบินทะยานสู่ฟ้ากว้าง
ปีกบางๆกางต้านกระแสลม
ธรรมชาติสวยงามเฝ้าลูบชม
ช่างสุขสมยามรักปักกลางใจ
11 มกราคม 2546 14:36 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
คุณจะ.....
ปิดประตูหัวใจ.......อย่าให้น้ำตาไหลออกมา
ปิดม่านบังตา.........ให้ลืมหน้าเขาไป
หรือจะ
เปิดประตูหัวใจ......ให้น้ำตาไหลออกมา
เปิดม่านบังตา........ให้หน้าเขาอยู่ต่อไป
# สักวัน.....คง....สักวัน
ที่เขา...จะ...หันมา
อ่อนใจ...และ...เหนื่อนล้า
กลับมา.....หาเธอ
เพียงเธอ...ยัง...ห่วงใย
ปลอบใจ....ให้หายดี
เธอสำคัญ....ก็ตรงนี้
ตรงที่เธอ....ไม่เผลอใจ#
หน้าส่วนตัว
1007
