11 กรกฎาคม 2551 10:50 น.
แก้ว กรุงเก่า
กลอนใสใสซึ้งซึ้งส่งถึงแก้ม
ทุกรอยยิ้มยามแย้มเติมแต้มฝัน
ยิ่งห่างไกลเหมือนยิ่งใกล้ใจผูกพัน
วันทุกวันคืนทุกคืนรอชื่นใจ
ฝากสายลมเคียงแก้วตายามว้าเหว่
ฝากทะเลปลอบขวัญยามหวั่นไหว
ฝากแสงจันทร์ต่างอ้อมแขนจากแดนไกล
ส่งแรงใจเป็นห่วงฝากดวงดาว
ทุกคิดถึงฝากไว้กับไอหมอก
กระซิบบอกชื่นชมผ่านลมหนาว
ส่งข้อความแทนใจหลายครั้งคราว
บางเรื่องราวถามทวงด้วยห่วงไย
ท้ายบทกลอนก่อนจากฝากหอมแก้ม
ขอรอยยิ้มยามแย้มอวดแก้มใส
เก็บไปฝันถึงแก้มยามแรมไกล
คอยขวัญใจวันรับพี่กลับเรือน
แก้ว กรุงเก่า
08/07/2551 , 16:15 น.
21 มิถุนายน 2551 13:51 น.
แก้ว กรุงเก่า
อยู่ชายแดนกันดารไกลบ้านอุ่น
กลิ่นแก้มกรุ่นเคยเคียงข้างค่อยจางหาย
ดงชายแดนร้อยพันอันตราย
เช้า-สาย-บ่าย-เย็น-ค่ำ เราทำงาน
เหงื่อทุกหยดรดผืนดินไม่สิ้นค่า
เพราะรักป่าหวงแหนไว้ให้ลูกหลาน
รักห้วยหนองคลองน้ำบึงลำธาร
รักทำงานเพื่อคนไทยที่ชายแดน
ถึงห่างไกลใจมั่นไม่หวั่นไหว
แผ่นดินไทยใจทุกดวงต้องหวงแหน
ทนหนาวกายหนาวใจอยู่ชายแดน
ทุกข์ยากแค้นลำเค็ญ...โปรดเห็นใจ
สร้างสรรค์งานการศึกษาอาชีพเสริม
ช่วยต่อเติมอนาคตให้สดใส
ทุกรอยยิ้มบนใบหน้าต่างมาลัย
เป็นแรงใจมิให้ลดความอดทน
คนชายแดนแสนดีไมตรีมาก
ถึงลำบากเพียงใดจะไม่บ่น
ชีวิตและศรัทธาเพื่อประชาชน
เสียสละและอดทน...เราคือคนของแผ่นดิน
12 มกราคม 2551 15:41 น.
แก้ว กรุงเก่า
"หนูอยากเห็นหนูอยากให้รถไม่ติด"
"ผมก็คิดอยากทำดูเหมือนผู้ใหญ่
ซิ่งรถเร็วดีนะคงสะใจ
บ้างดื่มไปขับไปเมาให้มันส์"
วาดคำขวัญวันเด็กไว้ให้สวยหรู
เป็นลูกปูเดินตรงได้แค่ในฝัน
เพราะผู้ใหญ่เป็นตัวอย่างที่สำคัญ
ให้เด็กสามัคคีกันทำอย่างไร
มีวินัยคืออะไรไร้ตัวอย่าง
แค่ไม่ขวางคำสั่งท่านนั้นใช่ไหม
ถ้าท่านบอกให้ตรงต้องตรงไป
แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่ากำแพง
ไฝ่ความรู้ดูมีความดีบ้าง
พอมองเห็นตัวอย่างจากหลายแห่ง
เมื่อรู้ลึกด้านลบตลบตะแลง
ไร้คราบแฝงเส้นสายสานไร้งานทำ
เรื่องเชิดชูคุณธรรมนามธรรมแน่
เชื่อเพียงแค่ลูกปูอยู่ในถ้ำ
คนเลวว่าคนดีมีเงื่อนงำ
เรื่องระยำทำไว้ให้เด็กดู
เด็กอยากได้อะไรในวันเด็ก
เจ้าตัวเล็กขอบ้างตอบข้างหู
เราได้ยินตกใจพูดใหม่ดู
มันบอก....หนูอยากให้พ่อไปขอเมีย
12 มกราคม 2551 13:10 น.
แก้ว กรุงเก่า
จากเฒ่าเทียม บ้านทุ่ง ถึงลุงแก้ว
หลายเดือนแล้วเอ็งไม่ผ่านมาบ้านข้า
เสร็จเกี่ยวข้าวขึ้นยุ้งจากทุ่งนา
ว่าจะชวนไปวิดปลาบ้านตานวน
ก็คิดถึงห่วงกังวลแบบคนแก่
หูตาแย่หลงลืมจบมีครบถ้วน
นอนหลับยากตื่นง่ายใครรบกวน
มักจะชวนขัดใจเรา...นายเฒ่าเทียม
ได้ข่าวว่าเอ็งโชคดีรับปีใหม่
โรคหัวใจกับความดันมันมาเยี่ยม
งดยาดองกระชายดำตามธรรมเนียม
กินกระเทียมสดสดลดความดัน
น้ำมันแพงค่าแรงถูกลูกมันบอก
แก่หัวหงอกอย่างพวกเราเฝ้าขยัน
ปลูกพืชผักสวนครัวกินหัวมัน
เดือนละพันลูกมันให้ไว้ทำบุญ
ข้าวเปลือกถูกไม่เก็บไว้จำใจขาย
ทั้งวัวควายเป็ดไก่คู่กับหมูขุน
อยากเลี้ยงไว้แต่ปีนี้ไม่มีทุน
หาเงินหมุนหัวอาหารบานตะไท
ปลาในบ่อปล่อยไว้ก็หายจ้อย
ห้าหกร้อยซื้อมางานผ้าไหม
ทั้งตะเพียนนิลเทพาและปลาไน
มันจับไปตอนข้าฯไปหาเอ็ง
ถ้าเอ็งว่างแวะมาหาบ้างนะ
เรื่องพบปะพูดคุยเอ็งลุยเก่ง
มาเป่าขลุ่ยคลอเศร้าเคล้าเสียงเพลง
ให้ครื้นเครงใจกันเหมือนวันวาน
จะขอจบด้วยบทกลอนก่อนลาจาก
อยากขอฝากข้อเตือนใจแม้ไม่หวาน
ชีวิตคนอยู่ไปอาจไม่นาน
กุศลทานกรรมชั่ว-ดีอยู่ที่ตน
รักและคิดถึง
จากเฒ่าเทียม
27 ธันวาคม 2550 21:58 น.
แก้ว กรุงเก่า
เมื่อมั่นใจมุ่งจิตไม่คิดเปลี่ยน
ส่องแสงเทียนนำทางเพื่อสร้างสรรค์
พากเพียรทนเพื่อทำงานสำคัญ
มุ่งหมายฝันฟันฝ่าไม่ล้าไฟ
แม้เทียนที่ส่องแสงมีแรงน้อย
ยากรวมร้อยหลอมสิ่งที่ยิ่งใหญ่
เพียงเหล่าเทียนทุกแท่งร่วมแรงใจ
ย่อมก้าวไกลเคียงกันอย่างมั่นคง
วางแนวทางตามแนวธรรมนำหน้าที่
บนวิถีเพียงพอ พ่อ เสริมส่ง
ใช้ความรู้คู่คุณธรรมให้ดำรง
ทั้งซื่อตรงสุจริตในวิชชา
ในท่ามธารเวลาที่ว้าวุ่น
รุ่นสู่รุ่นอุดมการณ์ยังหาญกล้า
เสียสละยืนหยัดด้วยศรัทธา
ให้สมค่าควรคู่เป็นครูคน
ความแน่วแน่นำหน้ามาหนุนเพิ่ม
จะส่งเสริมสอนศิษย์สัมฤทธิ์ผล
มุ่งสร้างเสริมสร้างสรรค์ปัญญาชน
สรรสร้างคนคู่ถิ่นแผ่นดินธรรม
ไม่เคยสายในด้านการศึกษา
ภูมิปัญญาท้องถิ่นอย่าหมิ่นต่ำ
จรรยาบรรณสร้างครูเป็นผู้นำ
เมตตาธรรมเสริมค่าคำว่า "ครู"
แก้ว กรุงเก่า
bouykem@hotmail.com
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแก้ว กรุงเก่า
หน้าส่วนตัว
1993
