บอกตัวเองว่าอย่าอ่อนแอ
อย่ายอมแพ้กะเรื่องแค่นี้
ก็แค่.....ใครคนนึงไม่ไยดี
แล้วจะไปมีใจ..ทำไมกัน
...ทนทำไมเมื่อเขาไม่เห็นค่า..
ที่ผ่านมาก็คิดซะว่าเป็นความฝัน
ความรู้สึกดีๆ....ที่ให้ไปก็ช่างมัน
ให้แล้วๆกัน...จบๆกันไป
...แล้วไยหนอถึงไม่ยอมลืม...เสียที
ก็เพราะใจมันไม่รักดีใช่ไหม
เค้าทำเจ็บก็ไม่เคย...จำให้ขึ้นใจ
ยังรัก..เขาอยู่ได้ - -นะใจเอย
- - แพ้ใจ - -
คือความในที่ไม่อาจเปิดเผย
แพ้เพราะรัก..เพราะคิดถึงเหมือนอย่างเคย
บทสรุปที่ลงเอย....คือไม่อาจจะลืมเธอ
3 มิถุนายน 2547 10:42 น. - comment id 279246
ในคืนนี้ไม่มีดาวสกาวฟ้า มีจันทราส่องแสงสว่างไสว อันท้องฟ้ามืดมิดสนิทใน เหลืองเพียงดวงแขไขอยู่ลำพัง โอ้จันทร์จ๋าคืนนี้เจ้าเหงาไหม ต้องอยู่ในท้องฟ้าไร้ความหวัง ดูแล้วเหมือนเจ้านั้นไร้กำลัง ไม่สังสรรค์เหมือนวันที่ผ่านมา เปรียบเหมือนข้าต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว อยู่คนเดียวไม่มีใครมาสิงสา แม้ยามทุกข์ยามสุขยามโศกา ฉันนั้นหาใครสักคนก้อไม่มี เสียงร่ำไห้ยังกังวานในใจข้า แสงฟากฟ้านั้นหายจากใจนี่ ความหดหู่แสนเศร้าในฤดี นั้นมิมีวันจางหายตลอดกาลฯ มาร่วมอารมณ์ แพ้ใจ กับน้องอ้อด้วยคนครับ พี่เมกก็เกิดอาการนี้ออกจะบ่อย บอกตัวเอง อย่าคิดถึงเขา ใจของเรากลับคิดหนัก พี่เมกยังมีกำลังใจให้น้องอ้อเสมอนะครับ ขอให้โชคดีในทุกสิ่งที่ปรารถนาครับ

3 มิถุนายน 2547 13:20 น. - comment id 279313
.......แพ้ใจ .....................นึกว่าจะไม่ยอมชะอีก....รอวันนี้นานแล้วรู้ป่าว

3 มิถุนายน 2547 14:15 น. - comment id 279376
อันความรักที่ให้ไว้ยากกล่าว
มันจะเศร้าโศกสุขทุกข์ทั้งสิ้น
เราทำใจเป็นกลางมิหมางหมิ่น
ก็จะสิ้นปัญหาแห่งหัวใจ.
แก้วประเสริฐ.

3 มิถุนายน 2547 14:46 น. - comment id 279395
ดีแกว่าแพ้แรงหน่อยหนึ่งนะ

3 มิถุนายน 2547 18:03 น. - comment id 279489
แพ้อะไรก็แก้ไขได้แต่แพ้ใจหมดทางแก้ มีเพียงกาลเวลาที่จะทำให้เราเอาชนะมันได้แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจานแค่ไหน ........แพ้ใจ..........ตัวเอง........ .........ห้ามไม่ให้คิดถึง......ยิ่งคิดถึง ........ห้ามไม่ให้รัก............ยิ่งรักและผูกพันธ์ ..........ได้แต่รอวันเวลา.......ช่วยเยียวยารักษาใจ

3 มิถุนายน 2547 21:48 น. - comment id 279566
พยายามหักห้ามใจไม่ให้หลง และพะวงถึงเขาเฝ้าถ่านถอน แต่ไม่รู้สิ่งใดใจร้าวรอน ยังคิดถึงเขาแน่นอนในจิตใจ *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*

3 มิถุนายน 2547 21:49 น. - comment id 279568
พยายามหักห้ามใจไม่ให้หลง และพะวงถึงเขาเฝ้าถ่านถอน แต่ไม่รู้สิ่งใดใจร้าวรอน ยังคิดถึงเขาแน่นอนในจิตใจ *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*

3 มิถุนายน 2547 23:59 น. - comment id 279664
กลอนเพราะๆมากค่ะ...แพ้ใจ...

4 มิถุนายน 2547 23:22 น. - comment id 280214
สิ่งที่แพ้ แน่แท้ คือแพ้ใจ ...แวะมาอ่านครับ...

5 มิถุนายน 2547 00:47 น. - comment id 280253
ความจริง...... ก็คือความจริงครับ อย่าหรอกตัวเองเลย ครับ

5 มิถุนายน 2547 00:58 น. - comment id 280254
เป็นกำลังใจให้ครับ ถ้าชนะใจ.......ได้
พี่ก้อ..........

9 มิถุนายน 2547 00:00 น. - comment id 282149
มาเยี่ยมบ้านครับ ผมเองไม่ค่อยได้ออกจากบ้านเท่าไหร่เลยไม่ได้แวะเยี่ยมเพื่อนบ้านเลย วันนี้เข้ามาเจอก็ขอเยี่ยมหน่อยนะครับ เขียนได้ดีครับ
แก้วประเสริฐ.

12 มิถุนายน 2547 18:33 น. - comment id 282693
แพ้ทำไม สู่ต่อไปครับ ผ่านมาอ่านครับ

14 มิถุนายน 2547 22:01 น. - comment id 282735
วันนี้พี่มาให้กำลังใจนะ คนดี.....
