บ้านเรา

คนธรรมดา

ความรู้สึกที่สุดแสนมิแม้นเหมือน
ยามได้เยือนถึงถิ่นเคยศึกษา
อีกทั้งเคยได้อยู่กินร่วมชีวา
มาอีกคราครั้งนี้ตรงที่เดิม
                                             ได้มาอยู่ในที่ที่เคยอยู่
                                             ได้รับรู้สัมผัสดัดนิสัย
                                             ได้พบเห็นผู้คนเปลี่ยนแปลงไป
                                             ได้อะไรหลายหลายอย่างต่างจากเดิม
มานั่งเขียนบันทึกดึกสงัด
จนจวบจัดฟ้าสางด่างเป็นสี
แลแล้วมันให้ความรู้สึกดี
แต่เป็นสีที่ยากจะหาดู
                                              อีกทั้งยังได้ยินเสียงไก่ขัน
                                              ประจวบกันกับเสียงนกวิหคเหิน
                                              มันให้ความรู้สึกที่ยากเกิน
                                              จะดำเนินเป็นถ้อยคำพรรณนา
คงไม่มีที่ใดจะสุขเหมือน
ติดตาเตือนหวนคิดถึงแสวงหา
ยากจะหาถ้อยคำจำนรรจา
สุขทุกครายามได้อยู่คู่ บ้านเรา