~OO~
ทุกครั้งที่ตะวันลับขอบฟ้า
เรามักจินตนาการว่ามันมิอาจหวนกลับ
ทุกคราที่ความมืดแผ่ปกคลุม
เราคาดว่ามันจะไม่จางหาย
ครั้นเมื่อความเท็จมีอิทธิพล
เราคิดว่ามันจะไม่มลายสูญ
และเมื่อการกดขี่ได้ครอบงำทั่วแผ่นหล้า
เราต่างหวาดวิตกว่ามันจะไม่สิ้นสุด
และมิอาจเนรเทศมันออกไปได้
~O~O~O~O~O~
โอ้พี่น้องข้า พี่น้องข้า
จงเชื่อด้วยทุกทุกความเชื่อมั่นถึงกฎระเบียบแห่งจักรวาลนี้
เถิด
~O~~O~~O~
ตะวันลับฟ้าจะเบิกรุ่งอรุณใหม่
มวลรัศมีจะขับม่านแห่งความมืดมน
ความจริงจะพิฆาตความเท็จ
อิสรภาพจะปลดแอกการกดขี่
ทุกสรรพสิ่งย่อมแปรเปลี่ยน
~O แต่ O~
ตื่นเถิดก่อนฟ้าสาง
เพื่อเจ้าจะได้เป็นประจักษ์พยาน
~O ว่า O~
กองทัพแห่งความสว่างจะพิชิต
เหล่าทัพแห่งความมืดได้อย่างไร
~O~~O~~O~
30 พฤษภาคม 2545 09:41 น. - comment id 52637
ชอบมากค่ะ เป็นกำลังใจและให้ความหวังได้ดีทีเดียว มันต้องมีวันที่เป็นของเราบ้าง วันที่ความมืดมนเลือนหาย ความเท็จได้รับการเปิดเผย การกดขี่ข่มเหงถูกถอนรากถอนโคน เราจะคอยวันนั้นอย่างกระตือรือร้น ไม่ใช่การรอคอยอย่างผู้หลับไหล ขอเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนด้วยค่ะ

30 พฤษภาคม 2545 09:51 น. - comment id 52640
กลอนนี้มีเจ้าของปองสงวน ท่านไม่ควรหยิบลากกระฉากถู หากยั้บเยินเกินไปไม่น่าดู เจ้าของรู้ตามสืบกระถืบเอา อิอิ (กรณี print ไปอ่านน่ะ ก็อย่ากระฉากแรงนะ) อิอิ ถูกใจป่ะ คุณปุถุชน

31 พฤษภาคม 2545 00:20 น. - comment id 52875
ชอบมาก ลึกซึ้ง ความหวังยังมีอยุ่อ่ะนะ ขอบอกอีกทีว่าชอบมากจริงๆๆ อิ อิ อิ

31 พฤษภาคม 2545 11:12 น. - comment id 52971
เก่งเจงๆๆเลยพี่ครายเนี้ยยยยย อิอิ

31 พฤษภาคม 2545 11:14 น. - comment id 52972
ความจริงมันยังมีอยู่แต่ มันมิอาจถูกเปิดเผยได้ในตอนที่มันเดือด แต่ถ้ามวลมากหนาที่มีความรู้สึกเช่นกันมันจึงจะทำให้ เกิดการปลดแอกได้ ก่อนฟ้าสาง ความมืดก็จะกลายเป็นสว่าง เขียนอีกชิ ให้ว่างวาง สัมผัสทุกสิ่งที่ต้องการเขียน
