วันที่ใจสิ้นหวังระบมจิต
อยากให้คิดเป็นแค่เพียงการวาดฝัน
มันคงทำได้แค่หลับตาพลัน
ไม่มีวันที่จะลืมมันได้เลย
เริ่มหวาดกลัวทุกสิ่งรอบๆด้าน
เริ่มระแวงทุกหยาดที่ไหลเอ๋ย
ไม่มีทางที่ให้มันเป็นอย่างเคย
ได้แต่ลืมให้มันเป็นจิตนาการ
ทั้งดั้นด้นพยายามทำทุกสิ่ง
แต่ความจริงมันคือการวิ่งหนี
พยายามลืมมันไม่รอรี
ถึงกี่ปีก็ได้แค่ห่างมัน
ไม่ยอมรับความจริงที่เป็นอยู่
คอยที่จะบีบมันให้ปิดกั้น
จนมีทุกข์ไม่เข้าใจอยู่ทุกวัน
ในที่สุดจึงให้เป็นเพียงแค่กาลเวลา
20 สิงหาคม 2545 19:53 น. - comment id 68674
อดีตบางทีก้อไม่น่าจดจำหรอกนะจ๊ะ

20 สิงหาคม 2545 23:08 น. - comment id 68732
เพราะจัง

21 สิงหาคม 2545 01:29 น. - comment id 68786
มาให้กำลังใจจ๊ะ

22 สิงหาคม 2545 18:00 น. - comment id 69204
ค๊า....ขอบคุณมากๆคะ๑^o^๑
