ไม่เคยลืมว่าเธอเผลอรักเขา
ใจก็เหงาเศร้าเคว้งคว้างว่างเปล่าเปลี่ยว
หน้าไร้ยิ้มพิมพ์ใจใส่ซีดเซียว
เธอมิเหลียวเหลือบมองทั้งสองตา
ฉันจึงต้องสั่งใจให้กล้าแกร่ง
อย่าโรยแรงหกล้มหรือก้มหน้า
ขอเป็นยูงหยิ่งแววหางนางมยุรา
ยากลดค่ามางอนง้อขอรักคืน
ไม่มีรักถักใจใส่แหนหวง
ไม่มีห่วงหน่วงใจให้ขมขื่น
ไม่มีถามตามยื้อยุดคือจุดยืน
ไม่มีฝืนใจหักพักสัมพันธ์
ไม่มีขอต่อใจให้ยุ่งยาก
ไม่มีฝากงอนง้อขอยื้อขวัญ
ไม่มีโกรธโปรดเข้าใจในจำนรรจ์
ไม่มีฉันตกค้างหล่นบนทางใจ.
4 กันยายน 2550 07:13 น. - comment id 748779
กลอนเศร้าจังเลยนางฟ้าจ๋า เหงาใจเหรอจ้ะ ยิ้มไว้ โลกจะแตกก็ยิ้มไว้ อิอิ

4 กันยายน 2550 07:15 น. - comment id 748780
กลอนเศร้าเหลือเกินนะนางฟ้าน้อยจ๋า เหงาใจเหรอจ้ะ ไม่เอาน่า ........ยิ้มไว้ โลกจะแตก ก็ยิ้มไว้ อิอิอิ

4 กันยายน 2550 13:14 น. - comment id 748965
ว้า...อ่านแล้วเสร้าจังค่ะ แบบนี้ก็แย่สิ หัวใจไม่สดใสเลยค่ะ

4 กันยายน 2550 16:52 น. - comment id 749120
ค่ะคุณเก็จถะหวานางฟ้าจะพยายามยิ้มนะคะ..แม้จะฝืดๆก้อจะฝืนค่ะ
อิ..อิ....คุณ"ล้น" ใจขา...บางเวลาใจของนางฟ้าก็เหงาและเศร้าค่ะ.......เพราะอะไรก็ไม่ทราบนะคะ.......??????????????
