เมื่อถึงวันแฟนเก่ากลับมาหา
จำไว้ว่าจงอย่ารักสมัครสมาน
เจ็บครั้งนั้นยังจำไปแสนนาน
อย่าหลงคำหวานเขาอีกเลย
ใจดวงน้อยเจ้าเคยช้ำรัก
ควรได้พักลงแล้วเจ้าอกเอ๋ย
อย่ามองหน้าสบตาแม่ทรามเชย
เหตุครั้งนั้นไฉนเลยจะลืมลง
18 พฤษภาคม 2547 23:02 น. - comment id 270359
...บางครั้ง คำว่า ให้โอกาส.. อาจจะลบความผิดพลาดให้กับเขา บางทีแล้ว..อาจจะเป็น ที่ตัวเรา ที่ไม่เข้าใจ ใจเขา..เลยต้องลา เจ็บครั้งนั้น ก็จำไว้ ครั้งต่อไป..ใส่ใจจำ.. ไม่ช้ำหนา ให้สักครึ่ง หากเขากลับคืนมา แล้วใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ใจ... ป.ล.กลอนคุณแต่งไพเราะจังค่ะ..แต่เจ็บแล้วต้องจำมันเป็นเรื่องจริง..แต่ก็เอามาประยุกต์ใช้นะคะ ..อย่าเจ็บจนหมดใจ..ก็พอค่ะ.. **แวะมาทักทายนะเจ้า** วีนัสก่ะเจ้า..

18 พฤษภาคม 2547 23:51 น. - comment id 270392
เรื่องแฟนเก่านี่พูดยากค่ะ... ความรู้สึก ความทรงจำมันมักรุมเร้า..จนเราหวั่นไหว :)

19 พฤษภาคม 2547 20:01 น. - comment id 270930
แต่งได้เพราะจังเลยค่ะ แวะมาทักทาย **--**
