เสียงหวีดหวิวพลิ้วหวานผ่านใบไผ่
คล้ายบทเพลงสะท้อนไกลจากปลายฟ้า
ใบไผ่เขียวปากชมพูผิวแผ่วพา
หวานสุดหวานซึ้งกว่าทำนองใด
ลมพัดผ่านพาหัวใจให้ป่วนหนัก
คิดถึงตักนุ่มหนุนและแก้มใส
คิดถึงผืนหญ้าเขียวกับฟ้าไกล
เสียงผิวไผ่ยังวาบหวานผ่านพลิ้วมา
คิดถึงสายลมอ่อนกับแดดอุ่น
คิดถึงมือขาวละมุนหอมพฤกษา
คิดถึงนกน้อยช่างจำนรรจา
ปากอวบอิ่มยิ้มยวนตาว้าวุ่นใจ
เสียงผิวไผ่ยังอ้อยอิ่งไม่จากจาง
คล้ายสัญญาว่าไม่ห่างไปแห่งไหน
แม้ว่าตัวสองเราจะห่างไกล
จะฝากเพลงกับลมไว้ให้เธอฟัง
20 กุมภาพันธ์ 2548 23:48 น. - comment id 428522
ไพเราะมากค่ะ

20 กุมภาพันธ์ 2548 23:51 น. - comment id 428524
หวานจริงๆ ได้กลิ่นอายของธรรมชาติเชียว ราตรีสวัดิ์ค่ะ

21 กุมภาพันธ์ 2548 01:02 น. - comment id 428551
แต่งไปเพราะอะ อิอิอิ เห็นภาพละ
วันหลัง เว้นหน่อยก็ดีนะจ้า ชอบบบอะ

21 กุมภาพันธ์ 2548 11:32 น. - comment id 428635
เพราะมาก......... ชอบครับ...อ่านแล้วอบอุ่นดี

21 กุมภาพันธ์ 2548 17:10 น. - comment id 428793
ความคิดถึงสีชมพูอ่อน ^o^

21 กุมภาพันธ์ 2548 20:43 น. - comment id 428881
งามพริ้วไหว ดั่ง ต้นไผ่เลย

21 กุมภาพันธ์ 2548 20:53 น. - comment id 428891
ขอบคุน ทุกๆความเห็นคร้าบบ
