ค่ำคืนดึกดื่นยืนหนาว
ท่ามกลางแสงดาวอ้างว้าง
ลมพัดพลิ้วแผ่วเบาบาง
บนถนนหนทางไกลแสนไกล
ได้แต่เพ้อละเมอแหงนมองฟ้า
กอดตัวเอง...หลับตา...แล้วร้องไห้
ไม่อยากรับอยากรู้ความเป็นไป
ว่าวันนี้ฉันไม่มีใคร...ห่วงใยช่วยเช็ดน้ำตา
22 กรกฎาคม 2545 23:00 น. - comment id 62346
บทกลอนสามารถสื่ออารมณ์ได้จริงๆเลยเนาะ...มาเป็งเพื่อนคลายเหงาจ๊ะ

23 กรกฎาคม 2545 01:34 น. - comment id 62362
น้องนวล.... พี่ชอบจังเลยกลอนนี้ เหงแต่งกลอนน่ารักๆ มาหลายกลอน เจอกลอนนี้อึ้งไปเลย....

23 กรกฎาคม 2545 07:48 น. - comment id 62383
นวลแจ่มจันทราฟ้าฝัน นวลพรรณพรายพราวร้าวเหงา นวลน้องนางนวลพริ้มเพรา อย่าเหงาอย่าเศร้าราวจันทร์เสี้ยวเกี่ยวใจ พี่ทะเลรักน้องชอบงานสวยใสบริสุทธิ์..ไม่อยากเห็นน้องเหงาแต่เยาว์วัยนะคนดี.. พี่ทะเลเหงาคนเดียวก็พอแล้วจ้า รักเสมอมารอท่าเสมอไป

23 กรกฎาคม 2545 09:01 น. - comment id 62407
@^o^@

23 กรกฎาคม 2545 16:41 น. - comment id 62443
ง่า...ก็...ชีวิตมันก็ผ่านไป แว่นหนาก็โตขึ้น เจอเรื่องดีมั่งไม่ดีมั่ง ถ้าเราเสียใจอยู่เนี่ย แต่งกลอนสดใสมันก็คงไม่เพราะอ่ะนะคะ

24 กรกฎาคม 2545 11:52 น. - comment id 62581
เราจะช่วยเช็ดน้ำตาให้เองนะ อย่างน้อยก้อมีเราอยู่ข้างๆเสมอ
