ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ให้รับรู้
นำไปสู่ความรู้สึกนึกหวั่นไหว
จากมิมีบังเกิดมีเกิดที่ใจ
หลงยึดไว้ว่า "ตัวเรา" เป็น "ของเรา"
เกิดตัวตนอัตตาวิ่งคว้าไขว่
มั่นหมายในทุกสิ่งยิ่งเพลิงเผา
ไฟแห่งทุกข์ลุกลามท่ามใจเรา
จิตหมองเศร้ากายทรุดจำทุรน
เพียงหลงในความคิดจิตวิโยค
สุขเศร้าโศกโหยหาโกลาหล
มีหัวเราะร้องไห้ใจอึงอล
เปรียบปานคนบ้าบอรอเยียวยา
จับตัวเองขังไว้ในความคิด
จนวิปริตวิปลาสอนาถา
ดั่งจองจำตนไว้ไร้อิสรา
เวียนไปมาหลายภพไม่จบความ
อันใจกายอายตนะเปรียบประตู
นำเข้าสู่ดวงจิตคิดไหวหวาม
สักแต่ว่าดำเนินไปในทุกยาม
เกิดดับตามธรรมดาเป็นอาจิณ
หากปราศใครไปยึดมั่นถือมั่น
ว่าเป็น “ฉัน” เสียแล้วไม่แคล้วผิน
เพียงรับรู้ดั่งพยานเบิกบานจินต์
ดับโศกสิ้นสามภพจบเกิดตาย...
คีตากะ 7 ก.ค. 2568 13:49 น. - ID 150388 
11
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
