ดาวเกตุ

คีตากะ

ประหนึ่งดาวดวงน้อยคล้อยเวหาส
ล่องลอยปราศวารวงศ์เหล่าพงศา
ชาติกำเนิดเลือนรางร้างที่มา
อยู่เอกาเดี่ยวโดดโลดแล่นไป
ส่องแสงน้อยริบหรี่ราตรีหนึ่ง
ร่ำรำพึงโหยหาความสุกใส
วิ่งหลงวนบนฟ้านภาลัย
รอดับขัยล่วงหล่นบนผืนดิน
จะรองรับดวงดาวคราวอับแสง
คอยแต่งแต้มสีสันบรรเจิดศิลป์
แม้ช่วงหนึ่งก็ประเสริฐเลิศชีวิน
เพียงยลยินเรื่องราวสกาวใจ
แม้นพลัดพรากจากดาวถึงคราวหนึ่ง
ยังลึกซึ้งแววตาเกินปราศรัย
หวังเห็นดาวเปล่งแสงแห่งเปลวไฟ
ตั้งธงชัยสู่ฝันอันงดงาม....
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน