ไหมแก้วสีฟ้าคราม
วันเหงาเหงาเช้าอุ่นกรุ่นลมหนาว
น้ำค้างพราวยอดหญ้าฟ้าทอแสง
กุหลาบใจซ่อนคมฝ่าลมแรง
คมหนามแทงเกี่ยวเกาะเลาะห้วงใจ
น้ำตาไหลรินร่วงรดทรวงร้าว
คืนแผ่วผ่าวหนาวเย็นเพ็ญผ่องใส
แว่วเสียงหยอกเยาะเย้าเหงาจับใจ
ใช่ไม่รัก ไม่อาลัย ใฝ่คะนึง
จากเธอมาใจผวาห่วงหาอยู่
เคยขึ้นภูชี้ชมสมคิดถึง
ไม่หนาวลมเหมันต์ฤดูภูกระดึง
ยังซบซึ้งไออุ่นหนุนตักเธอ
ผีเสื้อสวยดอมดมชมเกสร
หมู่ภมรชอนไชใคร่พลั้งเผลอ
วันนี้ร้าวรานใจคล้ายละเมอ
เมื่อเสียงเธอโทรมาขอลาเลือน
ตั้งนโมหลายจบสยบจิต
หักใจคิดปลอบใจหาใครเหมือน
มือสั่นอกประหวั่นพรั่นใจเสทือน
แม้นกลบเกลื่อนปลงตกตลกจัง
สายน้ำมิไหลกล
1250
4
0
หน้าส่วนตัว
