๏ ใฝ่หวนคำนึง ๚๛ ๏เพียงยลพิศผ่องแผ้ว ติดตรึง กลิ่นกรุ่นหอมรัดรึง ยิ่งแท้ แนบทรวงสุดรำพึง ถึงแม่ จริงนา หวานช่างฝังใจแม้ ห่อนเฝ้าเร้าถึง ๚๛ ๏หวานเอยใดปานซึ้ง นวลนาง แม่เอย ทุกรสวจีคคนางค์ ห่อนแล้ว หยาดหยดยิ่งจุดวาง กลางสู่ ใจแฮ จุดก่อเกิดผ่องแผ้ว สู่สร้างพลังสวรรค์ ๚๛ ๏เรียมเรียมภพผ่านแล้ว จากนาง ยากยิ่งจะจืดจาง ลับแล้ว สุดที่คลายจักวาง แหนห่าง ทรวงเฮย