...จันทราจรค่ำแล้ว เอนองค์ ซบสู่เขนยนง นาฏแก้ว คิดถึงแม่ทิพย์อนงค์ ขวัญมิ่ง กมลแฮ ดึกป่านฉะนี้แล้ว แม่ลี้อยู่ไหน ...ราตรีเผยกลิ่นฟุ้ง ราตรี ดังเช่นนุชมณี แม่เจ้า งายจะโผล่สุรีย์ คืนกลิ่น ไปเฮย จำจากยังเร่าเร้า กลิ่นเจ้าราตรี ...มันก็เวรพี่นี้ แลนาง คงสืบกรรมอำพราง แต่โน้น ถึงคราวจึ่งหมองหมาง อกชอก กายห่างดุจอยู่โพ้น แผ่นฟ้าแผ่นสวรรค์ ...การเวกเร่าร้อง งึมงม ใจว่าเสียงภิรมย์ แห่งเจ้า พลางเผยม่านตามชม ไหนแม่ เห็นแต่วิหคเฝ้า