โอ้เอย ความรักสลักเสลา ยามรักพริ้มเพราหนักหนา ยามโศกทุกข์สุดเหลือคณา อนิจจานี่แหละหนาเรียกว่ารัก ไม่มีรักก็คร่ำครวญอยากจะมี ตามหารักทุกที่ไม่มีพัก แต่เมื่อมีคู่ชีวีให้ประจักษ์ กลับทุกข์หนักเมื่อรักไม่สมจิต รักมากทุกข์มากตามประสา พาชีวาหมองหม่นเหมือนยาพิษ แต่ถึงรู้ว่าทุกข์ก็ตามติด จะลองรักชั่วนิจนิรันดร
484
3
0
หน้าส่วนตัว
