ฝนพร่างหลั่งรินโลมโลก ระริกลมโบกไม้โยกไหว เอนลู่ลมระบัดพัดไกว แต่งแต้มชีวิตให้ไล้กวี แล้วลมก็กวัดพัดเปลี่ยนทิศ แม้ในดวงจิตเปลี่ยนวิถี คล้ายสายน้ำหลากดั่งวารี พอเว้นนาทีก็เปลี่ยนทาง เปลี่ยนทางดั่งใจของมนุษย์ มิสิ้นสุดเส้นทางจะสรรสร้าง คล้ายดั่งเรือเร่ลอยคอยอับปาง พอใกล้ไม้ลอยคว้างถลันคว้า นี่แหละคือมนุษย์.... มิใช่หยุดแค่เพียงสเน่ห์หา เพราะพอถึงหนทางร้างราคา ก็กลับกลายขายกายาราคาคน
1124
4
0
หน้าส่วนตัว
