นึกจะนั่งแต่งกลอนขึ้นสักหน่อย ใจมัวลอยคิดถึงเธออยู่เสมอ มองทางไหนก็เห็นแต่หน้าเธอ จนพร่ำเพ้ออกมาเป็นบทกลอน กลอนบทนี้มีแต่คำว่าคิดถึง แต่งให้ซึ้งอย่างไรก็ทำไม่ได้ อ่านทวนดูยังไม่รู้เพราะอะไร มีแต่คำซ้ำ ๆ ไปซ้ำ ๆ มา ถ้าเธออ่านเธอคงเห็นว่ามันแปลก กลอนบทแรกของวันเป็นแบบนี้ ไม่รู้ทำไมมีใครบอกฉันที กลอนบทนี้มีแต่คำคิดถึงเธอ คงเป็นเพราะออกจากใจที่รู้สึก จากส่วนลึกที่มันเฝ้าพร่ำเพ้อ เพราะในใจจริงก็คิดถึงเธอ แต่งให้เธอแบบนี้คงไม่ว่ากัน ----------------------------------------------
629
3
0
หน้าส่วนตัว
