7 พฤษภาคม 2550 12:40 น.
				
												
				
								จิตรำพัน
		
					
				
   ได้  แต่หวังว่าสักวันจักได้คิด
ลอง  พินิจตริตรองให้เกิดผล
ได้  เดินทางที่ถูกไม่อับจน
รู้  ทางตนพอเพียงและแบ่งปัน
   ไม่  อยากเห็นประเทศร้อนระอุ
แบ่ง  แยกยุฆ่าฟันให้เป็นฝัน
แยก  เหตุผลอารมณ์ร้ายออกจากกัน
แดน  ไทยนั้นย่อมอยู่ได้ทั่วทุกคน
    รัก  กันไว้เอื้อเฟื้อและเผื่อแผ่
แผ่น  ดินแม่คงอยู่และสุขสันต์
ดิน  น้ำ  ฟ้า  และอากาศ  อยู่ร่วมกัน
ไทย  รวมกัน  คงอยู่  ชั่วฟ้าดิน...
				
			 
			
				6 พฤษภาคม 2550 14:31 น.
				
												
				
								จิตรำพัน
		
					
				
      ระยะทางไกลห่างใช่ห่างเหิน
ไม่หมางเมินหากใจเราห่วงหา
ความรู้สึกผูกผันในอุรา
รักนำพาพบกันอบอุ่นใจ
      แต่วันนี้ใจเธอเริ่มเหินห่าง
ช่างอ้างว้างจิตใจให้ห่วงหา
อยากจะอ้อนวอนใจเธอหวนมา
ช่างเหว่ว้าไร้ไออุ่นให้อุ่นใจ
      มันหนาวเหน็บเสียดใจให้เจ็บปวด
มันร้าวรวดมืดหม่นไม่สดใส
มันเหนื่อยล้าไร้กำลังสู้ต่อไป
เวลาใจขอฟื้นฟูอีกยาวนาน