27 มิถุนายน 2551 16:05 น.

++* ฝากใจรัก *++

จิตรำพัน

ฝากสายลมชมใจให้ถ้วนถี่
ฝากใจนี้มีรักสลักใส
ฝากความรักมั่นคงเสมอนัย
ฝากถึงใต้ม่านฟ้าทุกวันคืน

ใจหนาวเหน็บเก็บรักหนักดวงจิต
ใจต้องปิดอาการพาลปวดฝืน
ใจต้องแสร้งไร้หวั่นพรั่นกล้ำกลืน
ใจอยากฟื้นคืนชื่นรื่นฤดี

รักหนอรักจักษ์ใจไร้ไกลห่าง
รักแม้นร่างวางไกลไร้สุขี
รักแม้ทนยลยินถิ่นสุขมี
รักรอพี่คืนใกล้เสริมกมล

อีสาน-ใต้ แดนดินถิ่นเหินห่าง
ไป่อ้างว้างแดนใจไร้สับสน
รักคงแนบแอบอิงเราสองคน
รักเปี่ยมล้นแม้ยากลำบากกาย

ฝากใจรักดวงน้อยลอยฟ้าฟาก
ไม่ลำบากยากเกินนะลมสาย
ฝากใจรักพัดไปถึงพี่ชาย
ฝากจูบไล้โลมเร้ารักอิ่มเอม

1133

love

comment

17 มิถุนายน 2551 23:18 น.

++บ้านพจมานสว่างวงศ์++

จิตรำพัน

มารับมาดหม่อมแม่นมยานย้อย
เดินพุงห้อยปากแจ่มแดงจัดจ้าน
ถือหวายขลังหวังล่อคิดก่อการ
แกล้งเดินผ่านเก๊กท่าซ้ำด่าเปรย
วุ๊ย !ขี้ข้าจัญไรใครกันเนี่ย
ถักสองเปียแกว่งไกวเหมือนยัยเห่ย
นังบ้านนอกคอกนาหน้ากระเทย
จิกหัวเงยแทบสลบศพคนเป็น(อัลมิตรา-หม่อมแม่)

เห็นหม่อมแม่จิกหัวรัวมือตบ
หญิงเล็กสบทางทองช่องที่เห็น
เมื่อแม่ลับเทน้ำซ้ำกระเซ็น
บ่าวช่วยตรึงขึงเข็ญจับกายา
ยาสลบตบหน้าพาหมดฤทธิ์
จะราญริดเด็ดชีพไร้เสาะหา
เพื่อสมบัติมากมายจะได้มา
ฉันควรค่ากว่าแก พจมาน
แล้วลากถูมารใจไปตามพื้น
ไร้แววตื่นตามแผนเร่งสืบสาน
กลัวคนเห็นจะยุ่งหากพบพาน
อีกไม่นานจะถึงซึ่งปลายทาง(จิตรำพัน-หญิงเล็ก)

มายาทผู้ดีมีร้อยบท
คัดให้หมดร้อยจบครบตอนสาง
เช้าไม่เห็นเป็นต้องแม่ร้องคราง
มายืนกางแขนขาอ้ารับลม
ให้เอาครกเทินหัวเดินตัวตรง
แล้วคลานลงติดพื้นแทบขื่นขม
กองขี้หมานับสิบให้หยิบดม
แล้วก็ก้มหยิบขยำกำมากิน (อาราเล่-หญิงใหญ่)

คุณชายกลางไม่ช่วย พจม้วยแน่
โดนคนแก่ คนสาว กร้าวอย่างหิน
เขาโขกสับจับพร่าไม่ชาชิน
คงต้องสิ้นเป็นแน่ ต้องแก้ลำ
ขุดหลุมดัก หม่อมแม่ ผลักแกตก
ให้กระดก หน้าแหก แหลกถลำ
หาไม้ใหญ่ สูงยาว เข้าทิ่มตำ
กระแทกซ้ำ ให้มิด แล้วปิดตาย
จัดแจงใส่ สรอทลงตรงไอติม
หญิงใหญ่ลิ้ม ชิมรส หมดหดหาย
คลานข้าส้วมเหงื่อใสใหลโทรมกาย
แตกมลาย ริดซี่ ที่เคยเป็น
จับหญิงเล็กใส่ตุ่มแล้วคลุมผ้า
ใสเกลือทา ข้าวคั่ว ไม่ยากเข็ญ
อีกสามเดือน ปล่อยออก บอกใจเย็น
ก็จะเป็นปลาร้าที่น่ากิน (มณีจันทร์-พจมาน)

ฝ่ายชายกลางจรดจ้องรอเข้าหอ
หวังเคลียคลอรอปล้ำนวลถวิล
อุ้มเรือนร่างบอบช้ำของยุพิน
เข้ามาสิ้นหมดท่าที่หน้าเตียง
พจมานหมดแรงจะขัดขืน
เพราะมัวยืนต่อสู้กู่หมดเสียง
คืนนี้เลยได้เชยเกยคู่เคียง
เสร็จเป็นเมียชายเลี้ยงเคียงกายา(ยาแก้ปวด-ชายกลาง)

ฝ่อยชายน้าย สายเดีย จี้เมียพ่อง
มางตาค้อง คองจ้อย ตอยละห้า
ไภ่สะพี้ คีน้น ไน่สนจา
ถ้างชายกลา ขาเหย่า คางเข้าทง
พานจมจ สามงดแ งน แน่นหวงหา
ถ้าได้แมนเป็นฟา คาเข้าท่ง
ยู่มองดิง เจอยิ่งไพ้ เหลอใหลธง
คีจะดง ถ้องทั้งสา ขันหย่าเกา

พูดไ ม่ชัดแต่จับใจความได้ว่า..

ฝ่ายชายน้อย เสียดาย จ้องเมียพี่
มองตาค้าง คอยจ้อง ตาละห้อย
พี่สะไภ้ คนนี้ น่าสนใจ
ถ้าชายกลาง เขาหย่า คงเข้าทาง
พจมานแสนงดงามน่าหวงแหน
ถ้าได้มาเป็นแฟนคงเข้าท่า
ยิ่งมองดูใจยิ่งเพ้อหลงใหลเธอ
คงจะดีถ้าทั้งสองเขาหย่ากัน(Victoriasecret-ชายน้อย)

โปรดติดตาม พจมาน สว่างวงค์
ได้ทุกวัน เว้นบางวัน เวลา 20:30น.

รายการต่อไป ชมรายการ thaipoem คนเพลินเดินเซ

รายการนี้ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม

1567

love

comment

3 มิถุนายน 2551 22:41 น.

:+: ชาละวัน 2008 :+:

จิตรำพัน

ตะเลงเตงเต่งเต้ง .. ..
เห็นร่างเสกเอกบุรุษฉุดไม่อยู่
เลยรีบลู่ลงน้ำใจสนอง
หุ่นเท่ห์เหลือบึกบึนไม่เป็นรอง
แก้วอยากคล้องครองรักร่วมอีกคน
ไม่ยอมขึ้นจากน้ำถลำลึก
ยั่วให้คึกอย่างไรไม่เป็นผล
ชาละวันไม่ยอมรับไปยล
แก้วสุดทนเลยร้องบอกออกไป
ผู้ใดหาญชาญเชี่ยวเรี่ยวแรงฤทธิ์
ช่วยตามติดน้องทองแม้แห่งไหน
ยอมเป็นเมียเคลียคลออยู่ไม่ไกล
หวังสิ่งใดได้สมภิรมย์ครอง .. (จิตรำพัน)

ตะเลงเตงเต่งเต้ง....
ข้าไกรทอง รับคำ นำอาสา
เพื่อตามล่า ชาละวัน มันผยอง
แอบมาลัก พาตัว ตะเภาทอง
ต้องประลอง พระเวทย์ เดชวิชา
จึงแหวกน้ำ ดำผุด และดำว่าย
เพื่อลงไป หาน้อง ตามอาสา
และหมายมุ่ง พิชิต ปลิดชีวา
ชาละวัน ลันล่า ให้อาดูร (มณีจันทร์)

ตะเลงเตงเต่งเต้ง .. ..
ครั้นได้เสียเป็นผัวเมียไม่เพลียจิต
เนื้อนาบติดลมหายใจไม่สิ้นสูญ
ตะเภาทองติดใจให้เพิ่มพูน
นับบวกคูณไม่สะทกตกเป็นเมีย
ตะวันแจ้งแรงนี้ไม่มีหมด
ไม่ละลดกอดฟัดรัดได้เสีย
ถึงเจ็ดวันเจ็ดคืนไม่มีเพลีย
มาลุ้นเชียร์ว่าใครเป็นฝ่ายยอม(อาราเล่)

ตะเลงเตงเต่งเต้ง .. ..
ตะเภาทองชักงอนชาละวัน
แรงสนั่นหวั่นไหวไม่ถนอม
ตะวันโด่งโย่งยับทับแทบตรอม
อกพะยอมน่วมแน่แพ้แรงชาย (ยาแก้ปวด)

ตะเลงเตงเต่งเต้ง .. ..
ตะเภาแก้วเฝ้ามองผิวผืนน้ำ
เช้าเย็นค่ำมองเหม่อไม่ละสาย
คอยน้องสาวเภาทองใจมะลาย
รอเหมือนคล้ายหมายรอชาละวัน
อยากลงน้ำดำล่อให้มารับ
ไม่หายลับลงถ้ำบาดาลฝัน
ใยพรากทองห่างแก้วให้เศร้าพลัน
ด้วยเรานั้นไม่เคยต้องห่างไกล(จิตรำพัน)

ตะเลงเตงเต่งเต้ง...ไฟไหม้หอยแมงภู่...

โปรดติดตามตอนต่อไป...
To be continues...