17 มีนาคม 2551 21:58 น.
จิตรำพัน
ใจหนอใจ ใยเหนื่อย และเมื่อยล้า
อยากรู้ว่า เมื่อไร จะคลายหาย
ขอที่พัก ตักอุ่น กรุ่นใจคลาย
ร้อนมลาย สลายเศร้า ที่เร้าทรวง
เหนื่อยใดหนอ ก่อทุกข์ รุกในหนัก
เท่าเหนื่อยนัก ใจตน คนใหญ่หลวง
คิดว้าวุ่น ชุลมุน เรื่องหลากปวง
ทิ้งลงหน่วง ร่วงล้า พาน้ำตา
อยากระบาย คลายทุกข์ ที่รุกเศร้า
อยากจะเอา ไปทิ้ง ดิ่งเวหา
อยากขอร้อง หมองไกล ในอุรา
อยากขอมา เขียนสู่ ลู่อักษรา
อยากร้องไห้ ให้หมด ปลดเปลื้องสิ้น
อยากโบยบิน ถิ่นฟ้า ท่องเวหา
อยากปลดปล่อย รอยหมอง ต้องกายา
อยากหายล้า พาใจ ให้พักลง
แต่ทำไม ไยแกล้ง ใจได้หนอ
น้ำปริ่มอ่อ ล่อใจ ให้ได้หลง
แต่ทำไม ไม่ไหล ให้ทุกข์ปลง
ใยยังคง คลอหน่วย จักษุแดง
เคยทำได้ เปลี่ยนเรื่อง เนื่องแนวคิด
ให้ใจปิด ปลิดทุกข์ ทุกเรื่องแหนง
ดึงความคิด ออกจาก เรื่องเคลือบแคลง
เรื่องอื่นแซง แรงมา พาอารมณ์
แต่หนนี้ มีใจ ในความเศร้า
ที่รุมเร้า เคล้าปัก หนักขื่นขม
ยากจะแยก แลกใจ จากระทม
สิ่งที่ตรม คงหาย ด้วยน้ำตา
1 มีนาคม 2551 22:47 น.
จิตรำพัน
โรงเรียนเล็ก เด็กน้อย ร้อยศึกษา
หลักสูตรมา พาครู รู้วางแผน
ให้เทียบเท่า เข้าเทียม เยี่ยมทั่วแดน
ไร้แลแก่น แดนต่าง อย่างสังคม
ผลสัมฤทธิ์ ผิดต่าง ทางมุ่งหวัง
เป็นต้องนั่ง กุมขมับ จับใจขม
ตามหลักการ วานสอน ท้องถิ่นนิยม
ขอชื่นชม หากพัฒนา พาคนดี
เมื่อผ่านกาล สอบวัด มาตรฐาน
เสียงยินยล ก่นมา หามีศรี
ด้วยว่าครู ไม่สอน ให้เด็กดี
ทิ้งหน้าที่ ขี้เกียจ ไร้ทุ่มเท
ใจท้อแท้ แน่เบื่อ เมื่อยินเสียง
ใจแทบเดี้ยง เบี่ยงหาย คล้ายหักเห
ใจเคยสู้ อยู่เพื่อ เกื้อเด็กเซ
ใจหว้าเหว่ แทบดิ้น สิ้นพลัง
มานั่งคิด วิเคราะห์ เจาะตรองตรึก
คนึงนึก ลึกเรื่อง เนื่องเบื้องหลัง
มาทดท้อ ห่อเหี่ยว เรื่ยวแรงพัง
หลายสิ่งรั้ง ยั้งเดิน มาตรฐานไทย
..............................................................
บางวิถี ที่มี ชี้สังเวช
ด้วยเพราะเหตุ สังคม แปรสั่นไหว
หางานทำ นำเงิน เติมกายไกล
แต่หาได้ มองซึ้ง ถึงดวงมาลย์
อยากบอกเล่า เข้าเรื่อง เด็กคนหนึ่ง
เธอนั้นพึ่ง ย้ายมา พาสืบสาน
สามเดือนไซร้ ได้มอง คล้องพบพาน
เพียงไม่นาน กาลเล่า เยาว์ชีวี
พ่อแม่ไซร้ ไม่อยู่ รู้หลักแหล่ง
คิดแค่แหล่ง หาเช้า เข้าอิ่มหมี
เที่ยวขอข้าว อาหาร พาพบมี
ย้ายถิ่นที่ มีกิน เรื่อยฤดู
ไม่เคยคิด ติดตรอง มองอนาคต
ที่สวยสด จรดหลัง ให้อดสู
ด้วยเพียงเพราะ สบายได้ ในตัวกู
ใครจะอยู่ ต่อไป ใคร่ดำเนิน
ลูกจะเรียน หรือไม่ ใช่เป็นเรื่อง
สาม - สี่เดือน ย้ายครั้ง ไม่รั้งเหิน
ลูกเต็มบ้าน คร้านคุม ดุ่มนอนเพลิน
ไร้คิดเดิน วางแผน แปลนชีวา
เพียงป.สอง มองดู ครูแสนเศร้า
ด้วยนงเยาว์ เบาเขียน เรียนไฝ่หา
อ่านหนังสือ ฤารู้ ตัวไก่กา
ลูกดวงตา คราสบ จบใจครู
...................................................................
มีหลายหลาก มากอย่าง กลางบ้านป่า
เรื่องราวพา คราได้ ไกลเมืองหรู
อนันต์ชีวิต คิดแค่ แน่รอดกู
ด้วยกินอยู่ สู่ท้อง ต้องดิ้นรน
ความช่วยเหลือ เจือจาน พานพบบ้าง
หน่วยงานกลาง ย่างส่ง ลงหลายหน
แต่ทว่า ความต้องการ มีมากคน
ย่อมตกหล่น ไม่ทั่ว รั้วเรือนชาน
บ้างสานต่อ ก่องาน บ้านเข้มแข็ง
บ้างปรุงแต่ง แบ่งวิ่น กินสนาน
ต่างความคิด ต่างจิต ต่างพบพาน
ต่างบันดาล สานใจ ให้ตนปรีดิ์
................................................................
ฤาหาใด ไปจัด วัดคุณภาพ
ต้นเหตุอาบ จุดใด ใคร่ส่องศรี
แก้ร่วมกัน สรรสร้าง ทางที่มี
เพื่อชีวี ฤดีสุข ทั่วทุกคน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
939
