24 มิถุนายน 2552 21:37 น.

วอน...ดาว

จิตรำพัน

ดาราพราวพร่างสกาววาวบนฟ้า
แลทัศนาพาใจให้ครวญถึง
คู่อกข้าไกลแท้ยังตราตรึง
คอยคนึงเฝ้าซึ้งซึ่งหวนมา

แลจ้องจับนับดูหวังเจอพักตร์
ด้วยตระหนักแน่ว่าคนห่วงหา
คงมิได้พบแล้วแว่วกายา
โอ้..อุรา ของข้า นี้ตรอมตรม

วอนนภาฟ้ากว้างช่วยคนโศก
คนไร้โชคอับรักลักษณ์ขื่นขม
ช่างเหินห่างเกินคว้าพาภิรมย์
อย่าตอกย้ำให้จมถมวิญญาณ์

เนตรแลจ้องมองห้วงดวงดาวตก
ขอพรพกติดให้คนใฝ่หา
อธิษฐานขอพรช่วยนำพา
ชายรักข้ากลับมาในเร็ววัน

นานแล้วหนอรอใจไว้ห่มรัก
อิงแอบพักภักดิ์แนบมิแค่ฝัน
มิอยากพบเพียงนิทราแล้วจากกัน
ขอรักนั้นสู่นิรันดร์ทุกวันคืน

1624

love

comment

16 มิถุนายน 2552 11:13 น.

เหมือนจะว่าง

จิตรำพัน

เหมือนจะว่างแต่ยุ่งตุงนังนี่
เรื่องยุ่งมีเข้ามาไม่รู้หาย
ไม่สมบูรณ์เพียบพร้อมมีมากมาย
แม้ว่ากายนั่งเฉยแต่หัวเวียน

ต้องรอคอยสะสางวางระบบ
ค่อยประสบปมแก้คอยขีดเขียน
จัดข้อมูลเร่งงานตามแก้เวียน
โต๊ะโล่งเตียนดั่งรอพายุแรง

ขอข้อมูลนูนกระดาษให้หนูหน่อย
อย่าให้คอยนานไปใกล้หมดแสง
สางมานานอยากพักเติมเรี่ยวแรง
เร่งตาแหล่งแห่งคนกำเนิดมี

อย่าให้รอนานนักจักได้ไหม
เร่งตามไวไม่อยากพอกหางศรี
ช่วยทำงานเป็นระบบชื่นฤดี
นะคนดีน้องคอยงานส่งมา

ไม่อยากค้างงานนิ่งเช่นนี้เหนื่อย
เดินก็เมื่อยหน้าไม่คืบวอนเถิดหนา
อย่าราน้ำให้น้องนิ่งอิงกายา
ด้วยเพราะว่าจิตร้อนอยากทำงาน

อยากสะสางให้เสร็จเร่งให้หน่อย
น้องยังคอยงานพี่ที่สืบสาน
ตามทีไรพี่ลืมที่พบพาน
หรือเกียจคร้านอย่าอ้างได้ไหมคุณ

อย่าเกี่ยงงานให้คนอื่นเขาลำบาก
เรื่องไม่ยากหนักหนาโปรดเกื้อหนุน
น้อยที่สุด "หน้าที่" ทำเอาบุญ
ให้น้องลุ้นเมื่อไหร่จำได้ทำ

แบบว่า....เหมือนจะว่าง แต่ก็เพราะรองานจากคนอื่น
เร่งก็แล้ว...ตามก็แล้ว...แต่ก็ยังเฉย...ทั้งๆที่น่าจะรู้จักหน้าที่
โตๆกันแล้ว....อย่าให้เด็กถอนหงอกเน้อ...หึหึ

836

love

comment

7 มิถุนายน 2552 11:37 น.

จบแล้ว.!!

จิตรำพัน

ฟ้าสว่างกลางใจให้เปี่ยมสุข
ด้วยหมดทุกข์เครียดหายเรื่องติดหัว
กลุ้มนานแล้วนานเกินพรรณา
เมื่อไหร่หนาเรื่องราวจะจบลง

ตั้งแต่ปี สี่แปด เริ่มรุมสุม
หลอกให้กลุ้มไม่หายคล้ายเดินหลง
คิดไป - มา หาเรื่องเทเหาลง
ใส่หัวคงไม่ออกง่ายดังใจ

จนปีนี้ ห้าสอง จบแน่แล้ว
ต้องถางแนวฟันฝ่าเพื่อทางใส
เสียเงินทองมากมายให้กระอักใน
หนี้สินไซร้เพิ่มพูนเพราะเรื่องเรียน

มาวันนี้ขอประกาศยินดียิ่ง
จบจริงจริงจริงแท้เรื่องขีดเขียน
กว่าจะได้ใบวุฒิต้องพากเพียร
ทั้งเป๋าเตียนทั่วหน้าลงทุนไป

ดังคำว่าการศึกษาในชีวิต
ต้องลงทุนตามติดลิขิตใส
เงินสำคัญหนักหนาเพื่อเกื้อใน
เดินทางไซร้จุกจิกสารพัน

อย่างเรานี้เขาให้จบนานแล้ว
แต่ไร้แววใบวุฒิดังใจฝัน
ด้วยติดขัดไร้ทรัพย์รับใบพลัน
วันนี้นั้นรับแล้วแสนยินดี

ไว้ว่างว่างจะมาแต่งนิราศ
เส้นทางวาดเรียนโทไม่หลีกหนี
ลงไปแล้วหลายแสนเหนื่อยเหลือที
ถ้าจะมีเรียนอีกต้องหาทุน ...อิอิ

แบบว่า....มาลงกลอนระบายความดีใจเจ้าค่ะ
แบบนี้...ค่อยเรียกว่าจบแล้ว
เมื่อก่อนไม่กล้าพูด ต้องให้ใบจบอยู่กับเราก่อน
รอมานานแสนนาน .... ไม่รู้ว่าจะให้รออะไรนักหนา ....