4 พฤศจิกายน 2553 10:03 น.
				
												
				
								เที่ยนหยด
		
					
				
เธอนั่งอยู่คนเดียวมองเกลียวคลื่น
           โศกสะอื้นดั่งเจ็บและเหน็บหนาว
           สิ้นลำแสงสาดสรวงและดวงดาว
           คนใจร้าวครวญคร่ำเพียงลำพัง         
           ลมกรรโชกหวิวหวั่นคราวฝันร้าย
           คงแพ้พ่ายอารมณ์ไม่สมหวัง
           คลื่นสาดซัดถาโถมโหมประดัง
           คนริมฝั่งเรรวนป่วนฤดี
           ฉันแค่คนเดินทางดูห่างเหิน  
           หากบังเอิญผ่านไปในวิถี	
           เธอคงช้ำเดียวดายหน่ายชีวี
           อยากจะหนีความจริงกลับยิ่งตรม
           เธอถามฉัน ทำไม? เมื่อใจเจ็บ
           จึงต้องเก็บความทุกข์ไม่สุขสม
           อยากปลดปล่อยเรื่องราวคราวระทม                    
           กลับทับถมเนิ่นนานยากผ่านไป
                               
           ฉันทำได้แค่เพียงนั่งเคียงข้าง
           มองฟ้ากว้างกับเธออย่างเผลอไผล  
           แอบรู้สึกแทรกทรวงคล้ายห่วงใย
           กลัวหวั่นไหวใจเปล่าเฝ้ารำพัน
           จึงไม่มีคำตอบปลอบดวงจิต
           หรือใกล้ชิดดั่งเพื่อนลางเลือนฝัน
           เสียงทะเลครางครืนสะอื้นพรัน
           ใต้เงาจันทร์รูปเคียวเธอเดียวดาย
                                      เทียนหยด
        
                .*´¨`*.¸¸.*´¨`*.¸¸.*´¨`*.