FF0033 @@ + หัวใจ..ผูกโบว์ + @@ (อ่านชิ้นี้ค่ะ )

อาภาภัส

 
              จิ๊บๆๆๆ เสียงนกเล็กๆยามเช้าร้องกันระงม เว๊ว เว๊า เสียงเจ้านกกาเหว่า เปล่งเสียงแทรกมา สายลมอ่อนๆกลางเดือนมีนายังพอมีไอเย็นแทรกมาประปราย ฉำชื่นหัวใจอย่างที่สุด 
           ธรรมชาติช่วยหล่อหลอมความละมุน ความอุ่นในหัวใจ
ของเด็กหญิงนำหวานให้มีรอยยิ้มปรากฏ ชอบที่สุดหากเป็นเช้าวันเสาร์ ไม่ต้องไปโรงเรียน        ... ดวงตาของหนูน้อยยามนี้เปล่งประกายสดใส นิ่งคิดอย่าง      ฝันๆ จะได้ทำอะไรสนุกๆอีกแล้วล่ะสิ แต่วันนั้จะเริ่มอะไรก่อนดีนะ หนูน้อยชอบหาเรื่องตื่นเต้นให้ตัวเองเสมอ จะเข้าไปในสวนดี หรือว่าจะแอบลงไปย่ำดินในคลองดีนะ 
            ยามน้ำลงคลองหน้าบ้านของเจ้าหล่อนใครจะเล่นที่ไหน เล่นอย่างไรเด็กหญิงมิใส่ใจ แต่หนูน้อยมักจะแอบมานั่งที่เพิงพักริมน้ำเพียงผู้เดียว จ้องดูสายน้ำ    ที่ไหลหลง ยามสายน้ำไหลลงมันช่างเร็วจี๋ หลายครั้งที่เด็กหญิงคิดอยาก   เป็น  ปลาจะแหวกว่ายตามสายน้ำ เอ๊ะเอ๋หรือปลาต้องว่ายทวน ความคิดของเด็กหญิงยังไม่ค่อยเข้าใจในธรรมชาติความเป็นไปของโลก แต่ความอยากเรียนรู้มีอยู่ในใจของหนูน้อยมากกว่าเด็กในวัยเดียวกัน 
            โตขึ้นสิ่งที่หนูน้อยฝันหวานไว้ จะมีแต่ความรักความเข้าใจอบอวลในแวดวงของชีวิตบ้านจะมีคุณปู่ คุณย่า พ่อและคนอื่นๆที่เด็กน้อย รัก ณ วัยยามนี้อะไรๆก็เป็นสิ่งรักของหนูน้อยไปเสียหมด
  
            สายตามองไปยังนกน้อยบนกิ่งไม้ ชอบที่สุดชอบอีกแล้วอยากเป็นนกอยากมีเสรีที่จะโบยบินไปในโลกกว้าง เพียงแค่คิดที่จะโบยบินอยู่บนฟากฟ้าความสุขและรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ตาช่างฝันเป็นประกายกล้า
            สักวันเถอะนะ
            ฉันต้องมีโอกาสไปไกล หากอญู่บนฟ้าฉันจะมองลงมาดูเบื้องล่างมันจะเป็นอย่างไรวันนี้หนูน้อยเพียงแต่จินตนาการ
        ...    เอ ..แต่วันนี้อะไรคือความสนุกๆที่เจ้าหล่อนจะหามาเพิ่มมาเติมชีวิตดีนะ 
             ...    ได้การละ เจ้าหล่อนวิ่งตื๋อกลับขึ้นไปบนบ้านกลับออกมาพร้อมกับกระดาษและดินสอ ขวดเล็กๆติดมาในมือของหล่อน      เจ้าหล่อนนั่งแหมะลงไปกับพื้นที่ว่างของเพิงชายนำ มือถือดินสอเจ้าหล่อนจรดปลายดินสอลงไปในกระดาษ 
                 ถึงท่านพระอินทร์ ท่านพระพรหม แหละเหล่าเทพยดาทั้งหลาย วันนี้วันหยุดนะเจ้าคะ 
                 หนูฝากข้อความกราบถวายแด่องค์สมเด็จพระนเรศวรว่า อย่าทรงเป็นห่วงในโลกมนุษย์นี้หนูจะเขียนหนังสือแทรกความเข้าใจ ความรักให้เด็กๆได้อ่าน        ในวันหนึ่งหนูจะทำให้ทุกคนไม่ลืมว่าพระองค์ท่านคือผู้กอบกู้อิสรภาพให้คนไทยได้มีลมหายใจที่อิสระเงยหน้าประกาศก้องไนโลกว่าเราเป็นชาติไทยที่ยิ่งใหญ่ในความรักและช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในโลก
                ปล. อย่าลืมบอกช้างของพระองค์ท่านด้วยว่า เดี๋ยวนี้ลูกหลานพวกท่านแสดงละครช้างกันเยอะ เที่ยวบนถนนในกรุงจนหามรุ่งหามคำก็แยะ อย่าได้กังวล    
     ......  ตุ๋ม  ต๋อม ...เสียงวัตถุบางอย่างหล่นลงในนำ      ยามที่เห็น ณ เวลานี้...ขวดแก้วใบน้อยไหลลอยเร่งจี๋ไปตามสายนำภายในมีกระดาษที่ลายมือขยุกขยิกของหนูน้อยเขียนข้อความตามวัยแห่งฝัน
        ......คำลงท้ายจดหมายบอกว่า 
               หนูเอา #FF0033 = หัวใจผูกโบว์    
  ใส่มาเป็นของขวัญในความรักอันยิ่งใหญ่ความเสียสละขององค์ท่านอยู่ในหัวใจหนูตลอดกาล
 
             อรุโณทัย  อาภาภัส
              บ้านพระประแดง
             ๒๐  เมษายน ๒๕๔๗
              นำลงที่ไทยโพม
       
  
            ข้าพเจ้าคือผู้เขียนเอง เขียนที่บ้านพระประแดงเพื่อกราบขอบพระคุณมหาวิทยาลัยนเรศวรที่มีเวบบอร์ดหน้าที่ข้าพเจ้าเล่าไปแล้วให้ข้าพเจ้าได้เติมฝันและเพิ่มฝันให้เด็กน้อยๆที่จะเติบโตขึ้นมาทั้งหลายว่าจะต้องรักและเคารพต่อบรรพบุรุษและแผ่นดิน......ขอให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านจงมีแต่ความสุขในชีวิต ยิ้มชื่นบานยามเช้าแล้วเราจะดีไปเอง ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ...รักทุกคน...นะคะ